Vader Kennis Centrum richt zich op ontsluiting van informatie en kennis die eraan bijdraagt om de gelijkwaardige rol van beide ouders en genders bij de opvoeding van, de zorg voor en het onderwijs aan kinderen - zowel vòòr als na een scheiding - op juiste waarde te schatten en met overheidsbeleid te ondersteunen op een wijze die aan inzet en betrokkenheid van beide ouders/genders voor kinderen recht doet. (Contact)
Er zijn veel klachten over de politie omdat ze vaak niet bereid zijn om een aangifte op te nemen. Dit ondanks het niet naleven van de omgangsregeling tussen uitwonende ouder en kind. Als het lukt om da aangifte wel op te laten nemen wordt het vervolgens geseponeerd
Zelf studeer ik aan de politie academie en ben een onderzoek gestart naar deze problematiek. Om meer inzicht te krijgen in deze problemen zoek ik ouders die deze problemen hebben ervaren of nog steeds ervaren.
Bent u van mening dat U aangifte bij de politie over het niet nakomen van een omgangsregeling onterecht niet wordt opgenomen. Bent u van mening dat als de aangifte wel is opgenomen hij vervolgens wordt afgewezen (geseponeerd) door politie of justitie waardoor de zaak nooit voor de rechter komt. Dan wil ik U vragen aan mijn onderzoek mee te werken.
Als U bereid bent om U ervaringen met mij te delen, kan ik aan de hand van de verkregen feiten binnen de politie organisatie en het Openbaar Ministerie onderzoeken waarom dit in het algemeen gebeurd. Zonder u medewerking is dit erg moeilijk.
Door hier aan mee te werken help u mee om inzicht te krijgen in de problematiek die er mogelijk zijn bij de vervolging van het niet uitvoeren van een omgangsregeling.
Na medewerking zal ik u informeren over de resultaten van mijn onderzoek.
Door op ENTER of de knop te klikken kunt u na beantwoorden naar de volgende vraag.
Door op de onderstaande link te dubbel klikken wordt de vragenlijst gestart.
Wij zijn studenten aan de Hogeschool van Amsterdam. Wij doen vooronderzoek naar de ongelijkheidsbehandeling in de omgangsregeling. Graag zouden wij uw mening en ervaringen hierover willen weten zodat wij dit kunnen verwerken in ons product. Mocht u hierover uw ervaringen met ons willen delen zouden wij dit graag van u vernemen.
U kunt contact opnemen met Abigail Tolud 0641972837 of u kunt mij ook mailen abigail.tolud@hva.nl
Mocht u vragen hebben die zijn ook van harte welkom.
Gebleken is dat er nog veel onbekendheid is met betrekking tot ouderverstotingssyndroom bij organisaties als Bureau Jeugdzorg, de Raad voor de Kinderbescherming, bij advocaten en bij kinderrechters. Ik heb van deze nood een deugd gemaakt door een oud maar nog steeds actueel verhaal van Dr. A. Jayne Major genaamd "Parents Who Have Successfully Fought Parent Alienation Syndrome" te vertalen naar het Nederlands.
Inleiding: Niets rakelt de gedrevenheid meer op dan de strijd die ontlaait tussen ouders over het gezag van een kind. Een strijd waarbij het bewijs aan beide zijden overtuigend kan zijn. Het is nooit zo zwart-wit, maar wanneer mensen zich laten leiden door hun emoties, kan onenigheid tussen mensen snel omslaan in twee complete tegenpolen. Angst neemt het over van redelijkheid, valse beschuldigingen en onvolledige feiten worden bewijs, en de agenda’s van rechtbanken worden gevuld met herhaalde bezoeken aan de rechter om te proberen gezond verstand te brengen in iets wat in feite nooit gezond kan zijn. Verschillende maatschappelijke bewegingen worden opgericht om de roep om rechtvaardigheid. Politici worden gelobbyd om wetten aan te nemen die orde moeten scheppen in de chaos. Genderoorlogen worden gevoerd en levens worden vernietigd.
Mijn eerste ervaring met de strijd om het kind kreeg ik van de moeders en vaders die mijn programma Breakthrough Parenting bij The Parent Connection, Inc. hebben gevolgd. The Parent Connection, Inc is een bureau dat ik in 1983 in Los Angeles heb opgericht. Veel van deze ouders waren aan het procederen over het gezag van hun kinderen. De meeste zeiden dat ze graag tot een oplossing wilden komen, maar geen van hen wilden daarvoor het contact met hun kind opgeven, wat soms de enige mogelijkheid leek om tot een oplossing te komen. Het was verontrustend om te zien dat in veel van deze gevallen het kind zich schandalig gedroeg: vloeken, schoppen en spugen naar hun ouders en hun ouders "dom", "gemeen" en "vreselijk" noemen.
Wat kunt u doen als ouders de strijd opzoeken? Wat kunt u doen als het kind klem komt te zitten in de strijd en partij kiest voor één van de ouders? Ik kwam tot de ontdekking dat deze geschillen over het gezag een gevolg was van ingrijpende maatschappelijke veranderingen in de afgelopen tijd.
Wat is er veranderd?
In de jaren ‘60 en verder in de jaren ‘70, riepen feministen tegen vaders dat ze een meer actieve rol moeten spelen in de opvoeding van hun kinderen. Vrouwen wilden zich meer ontplooien, teruggaan naar de schoolbanken, aan de slag gaan en carrière maken. Dit leidde tot een verandering. Vaders werden meer betrokken in de dagelijkse verzorging van hun kinderen in vergelijking tot de vorige generaties. Maar hoewel de conservatieve ideeën met betrekking tot de rolverdeling binnen het gezin begon weg te vallen, bleef de “onder moeder’s vleugels”-doctrine nog steeds van kracht. Deze doctrine veronderstelde dat de vrouw de beste ouder was, omdat zij nou eenmaal de moeder van het kind is. In de vroege jaren ‘70 namen verschillende staten echtscheidingswetten, waardoor een echtscheiding mogelijk was zonder schuldvraag. De toename van het aantal echtscheidingen dat dat teweeg bracht was ongekend.
Na het uiteenvallen van het gezin, wilden vele vaders betrokken blijven bij de zorg en opvoeding van hun kinderen. Ze kwamen er achter dat ze geen wettelijk recht hadden om het gezag van hun kinderen te houden, tenzij hun moeder daarmee instemde. Als gevolg van een lobby van James Cook, oprichter van de Joint Custody Association die zelf met dit probleem te maken had, zijn in Californië met succes de eerste wetwijzigingen met betrekking tot gezamenlijk gezag doorgevoerd. Gezamenlijk gezag werd algemeen gezien als een betere manier van omgaan met de veranderende situatie omtrent het gezag. Men geloofde dat het zou leiden tot minder gevechten over het gezag van de kinderen, omdat het meer gelijkwaardig was. De wetswijzigingen hebben ertoe geleid dat vaders meer gelijkwaardig behandeld werden op het gebied van het ouderlijk gezag. Ook andere landen hebben wetten doorgevoerd met betrekking tot gezamenlijk gezag. Helaas zijn er nog steeds landen die het gezamenlijk gezag niet wettelijk ondersteunen.
De meerderheid van de moeders en vaders verwelkomen het gezamenlijk gezag. Een aantal niet. Zoals met elke trend, was er een terugslag. Ouderlijk gezag werd een zeer politiek, gender-specifiek probleem. Zo begon ook in de jaren ‘70 de intensivering van de geschillen over het ouderlijk gezag. In de meeste staten werd de veronderstelling van “onder moeder’s vleugel” (de beste ouder is de moeder) vervangen door de veronderstelling dat het belang van het kind het beste is gebaat bij gezamenlijk gezag (de beste ouder is beide ouders). In de jaren ‘80 begon rechtbanken steeds meer gender-neutraal te oordelen bij het bepalen van het gezag, waardoor het volledige gezag niet automatisch werd toegewezen aan de moeder, en moeders begonnen minder tijd te krijgen om door te brengen met haar kinderen. In plaats daarvan werd eerst door rechters gekeken, op welke wijze het gezag zou kunnen worden verdeeld. Indien dat niet mogelijk was werd getracht te bepalen welke ouder beter in staat was om opvoeding van het kind op zich te nemen. Vaders ervoeren dat zij in het nadeel waren doordat bij twijfel de bepaling van het gezag in het voordeel van de moeder werd uitgesproken. Dit heeft tot gevolg gehad dat in de jaren ‘80 meer vaders dan ooit deelgenomen hebben aan ouderschapcursussen om hun ouderschapskwaliteiten op te vijzelen. Dit was het moment dat deze gezagskwesties voor het eerst mijn aandacht kregen.
De meeste ouders zijn in staat om het gezag over hun kinderen te delen en lossen kwesties met betrekking tot de zorg en opvoeding van hun kinderen samen op. Een groot aantal van de vrouwen waren blij dat vaders wilden delen in de zorg en opvoeding van hun kinderen. Dit stelde hen in staat om hun persoonlijke doelen met betrekking tot studie en carrière na te streven. Waneer ouders echter niet tot overeenstemming konden komen over het gezag, hadden vaders de meeste kans om het gezamenlijk of eenhoofdig gezag te verwerven via de rechtbank. De inzet werd hoger toen het juridische systeem werd gebruikt om deze moeilijke problemen op te lossen. In extreme gevallen escaleerde het tot een bizar conflict over de verstoting van genegenheid van een kind naar de andere ouder.
Wie ontdekte ouderverstoting?
In samenloop met deze snel groeiende gezagsrechtszaken heeft forensisch psychiater Dr. Richard A. Gardner in de jaren ’80 voor het eerst ouderverstoting geïdentificeerd. Hij merkte een dramatische toename in de frequentie van een stoornis die eerder maar zelden voorkwam, dat van de programmering of hersenspoeling van een kind door een ouder, door de andere ouder te denigreren. De aandoening was echter het niet alleen hersenspoeling of programmering door een ouder, maar werd vertroebeld door wat hij noemt de bijdrage van het kind zelf in het steunen van de verstotende ouder in de lastercampagne tegen de te verstoten ouder. Hij noemde deze stoornis Parental Alienation Syndrome (PAS), een nieuwe term die aangeeft dat de bijdrage aan het probleem van zowel de ouder en het kind afkomstig is.
Wat is ouderverstoting?
Gardner's definitie van ouderverstoting is: Ouderverstoting is een afwijking bij kinderen, die zich bijna uitsluitend voordoet in de context van conflicten rond ouderlijk gezag. Primair kenmerk is de campagne van denigreren van een goede liefhebbende ouder, een campagne waar geen rechtvaardiging voor is. Het is het resultaat van de combinatie van de indoctrinatie van een programmerende (hersenspoelende) ouder en de eigen bijdragen van het kind aan de verkettering van de ouder die het doelwit is.
Overgenomen uit: Gardner, RA (1998). De Parental Alienation Syndrome, Second Edition, Cresskill, NJ: Creative Therapeutics, Inc
Wat is de bijdrage van het kind in ouderverstoting?
Gardner stelt vast dat de ouderverstoting meer is dan hersenspoeling of programmeren, want het kind neemt ook daadwerkelijk deel aan het denigreren van de verstoten ouder. Dit gebeurt in de eerste plaats op de volgende acht manieren:
Het kind kleineert de verstoten ouder met scheldwoorden en ernstige oppositioneel gedrag.
Het kind heeft zwakke, onzinnige of frivole redenen voor zijn of haar boosheid.
Het kind is zeker van zichzelf en laat geen ambivalent gedrag (zowel liefde en haat voor de verstoten ouder) zien, maar alleen haat.
Het kind verklaart dat alleen hij zelf de aanstichter is tot zijn gedrag, dat niemand hem heeft verteld om dit te doen.
Het kind steunt en voelt een noodzaak om de verstotende ouder te beschermen.
Het kind laat geen schuldgevoelens over wreedheid jegens de verstoten ouder zien.
Het kind maakt gebruik van overgenomen scenario's of beschrijft levendig situaties die hij of zij niet heeft kunnen ervaren.
De vervreemding spreidt zich ook uit over familie en vrienden van de verstoten ouder.
In ernstige gevallen van ouderverstoting, is het kind volkomen gehersenspoeld tegen de verstoten ouder. De verstotende ouder kan op geloofwaardige wijze zeggen dat het kind niet altijd met de andere ouder wil doorbrengen, ook al heeft de ouder het kind gezegd dat hij moet omdat het bijvoorbeeld in een gerechtelijke beschikking staat. De verstotende ouder reageert doorgaans: "Ik kan er niets aan doen. Ik vertel het kind niet dat hij niet mag."
Ouderverstoting en ouderverstotingssyndroom zijn niet hetzelfde
Ouderverstoting beschrijft ook die situaties waarin het gerechtvaardigd is dat het kind de wens heeft om zich te verstoten van een ouder, bijvoorbeeld in situaties waarbij sprake is van verwaarlozing of misbruik, met inbegrip van lichamelijk geweld of verlating door de ouder.
Dr. Doug Darnall beschrijft in zijn boek Divorce Casualties: Protecting Your Children from Parental Alienation drie categorieën van ouderverstotingssyndroom. De milde categorie noemt hij de naïeve verstotenden. Ze zijn onwetend van wat ze doen en zijn bereid om te worden leren en te veranderen. De gematigde categorie is de actieve verstotenden. Als ze geactiveerd worden, verliezen ze de controle van de juiste grenzen. Ze worden ballistisch. Als ze weer gekalmeerd zijn, willen ze niet toegeven dat ze de controle hadden verloren. De ernstige categorie zijn de geobsedeerd verstotenden. Ze opereren vanuit een waanbeeld waarbij iedere cel van het lichaam zich inzet voor het vernietigen van de relatie tussen de andere ouder en het kind. Darnall merkt hierbij op dat we in het laatste geval niet beschikken over een effectief protocol voor de behandeling van een geobsedeerde verstotende ouder behoudens het weghalen van het kind van zijn of haar invloed.
Een belangrijk punt is dat in ouderverstotingssyndroom er geen ware misbruik en/of verwaarlozing door de verstoten ouder is. Als dit het geval was, zou de vijandige opstelling van het kind gerechtvaardigd zijn. Ook is er geen sprake van ouderverstotingssyndroom als het kind nog steeds een positieve relatie met de ouder is, hoewel de andere ouder probeert het kind te vervreemden van hem of haar.
Welke ouder is het meest verantwoordelijk voor ouderverstotingssyndroom?
De statistieken van Gardner laten zien dat de meeste gevallen waarin ouderverstotingssyndroom is geconstateerd werden geïnitieerd door moeders. Moeders hebben van oudsher het hoofdgezag over kinderen (in de vorige eeuw) en hebben meestal meer tijd doorgebracht met de kinderen. Om ouderverstotingssyndroom te doen ontstaan, dient één van de ouders te beschikken over veel tijd die met het kind kan worden doorgebracht.
Ik heb echter ook enkele dramatische gevallen gezien waar de vader de verstotende ouder was. In één geval had de vader geen controle over zijn obsessie om slecht te spreken over de moeder. Tal van professionals, met inbegrip van de moeder, vertelde hem dat hij het gezag kon delen als hij bereid was om zich aan de regels te houden. Hij had niet de zelfbeheersing om dit te doen. Toen hij vanwege zijn afwijkend gedrag het gezag verloor, werd hij een bekende voorvechter in de vaderbeweging en bracht zijn campagne tot in nationale kringen. Hij vertelde niemand over zijn situatie, dat er sprake was een ernstige vorm van ouderverstoting en dat veel professionals hard hadden gewerkt om het te stabiliseren.
Daarnaast kan in culturen waar vrouwen van oudsher geen rechten hebben, de verstoting door de vader zeer ernstig zijn. Ik heb gescheiden vrouwen ontmoet die werden verhinderd om te leren hoe zij zichzelf in hun levensonderhoud konden voorzien, hoe op het moment van de scheiding alle toegang tot financiële middelen werd ontzegd en de kinderen uit haar zorg werd ontnomen. Deze vrouwen rapporteerden ernstige ouderverstoting. Men kan dankbaar zijn dat er wetten zijn die de mensenrechten beschermen en afdwingen. Dit is een betere manier van het oplossen van conflicten dan een winnaar-krijgt-alles-benadering.
Hoe vaak komt ouderverstoting en ouderverstotingssyndroom voor?
Als ouders voor het eerst uit elkaar gaan is er vaak oudervervreemding. Het is bijvoorbeeld aannemelijk dat een moeder, ingegeven door angst, impliciet aan een kind meegeeft dat hij of zij niet veilig is met vader. Ze zegt bijvoorbeeld: "Bel me zodra je er bent om mij te laten weten dat het goed met je gaat." of "Als je bang bent, bel je me meteen, oké?" of "Ik kom je halen als je weer naar huis wil.". Meestal sterft deze vorm van oudervervreemding af zodra de ouders gewend zijn aan de nieuwe situatie na hun scheiding en verder gaan met hun leven.
In zeldzame gevallen echter vermindert de angst niet, maar escaleert het. Verstotende ouders zijn psychologisch instabiel. Als de dingen goed gaan, kunnen ze zichzelf staande houden. Wanneer zij echter worden bedreigd, kunnen ze hevig gaan verzetten om te behouden wat zij zien als iets wat hen toebehoort. Slechts in een klein percentage draait het uit op het niveau van ouderverstotingssyndroom.
Waarom verstotende ouders doen wat ze doen
Ik denk dat verstotende ouders vast zijn komen te zitten in de eerste fase van de ontwikkeling van het kind, waar overlevingsvaardigheden worden geleerd. Voor hen is het hebben van controle over hun kind een kwestie van leven en dood. Omdat ze niet begrijpen hoe ze andere mensen kunnen behagen, zal iedere inspanning die gedaan wordt om ze te veranderen leiden tot verzet. Zij geven niet, ze nemen alleen. Zij spelen houden zich niet aan regels en zullen een gerechtelijke beschikking waarschijnlijk naast zich neerleggen.
In de voorbeelden die vaak worden gebruikt om ernstige gevallen van ouderverstotingssyndroom aan te duiden, wordt de verstotende ouders beschreven als iemand die niet in staat is het kind als individu te zien. De ouder is narcistisch (egocentrisch) en ziet zichzelf met haar kind als één (te betrokken). Deze ouders denken bovendien, dat ze speciaal gerechtigd zijn om alles te doen wat ze willen. Ze denken dat de regels die er in het leven zijn, alleen gelden voor andere mensen, niet voor hen.
Een persoon met deze kenmerken, men kan zo iemand een psychopaat noemen, is een persoon die geen moreel geweten heeft. Dit betekent dat zij niet in staat zijn om empathie of compassie voor anderen te hebben. Psychopaten zijn niet in staat om een situatie vanuit het oogpunt van een ander, vooral vanuit het oogpunt van hun kind, te zien. Ze kunnen geen onderscheid maken, zoals anderen dat doen, tussen het vertellen van de waarheid en leugens.
Ondanks vermaningen van de rechters en geestelijke gezondheidswerkers om hun verstotend gedrag te stoppen, kunnen ze dat niet. De vooruitzichten voor ernstig verstotende ouders is slecht. Het is onwaarschijnlijk dat ze het ooit onder de knie zullen krijgen. Het is ook onwaarschijnlijk dat ze ooit zullen stoppen met hun verstotend gedrag. Het is een diepgewortelde overlevingsdrang voor hen.
Hoe raakt het kind betrokken bij ouderverstotingssyndroom?
Bij de geboorte zijn kinderen volledig afhankelijk van een ouder, meestal de moeder, omdat die in al hun behoeften voorziet. Het maakt onderdeel uit van de normale ontwikkeling van kinderen om verstrengeld te worden met hun primaire verzorger en zeer jonge kinderen beschikken nog niet over een eigen identiteit. Eén van de rollen van moeder is het kind te helpen zich te ontwikkelen als een afzonderlijk individu. Tijdens de baby en peuterfase leert het kind door middel van een reeks van taken om onafhankelijk te worden. Het leert om zichzelf in slaap te sussen, te eten, zindelijkheid te worden en zichzelf te wassen. In plaats van het bevorderen van de onafhankelijkheid, stimuleert de verstotende ouder blijvende afhankelijkheid. De ouder kan aandringen om te slapen met het kind, om het kind te blijven voeden ("Het is makkelijker als ik het doe."), en zorgt ervoor dat deze vaste gewoonten langer aanhouden dan bij een normale ontwikkeling van kinderen nodig is. Deze gedragingen kan voor het kind niet juist aanvoelen, maar het kind heeft niet genoeg eigen kracht om hier iets aan te doen.
Een verstotende moeder kan zich niet voorstellen dat de vader in staat is de tijd in te plannen van het kind, wanneer hij de zorg over het kind heeft. Daarom zorgt zij ervoor dat het kind een aantal dingen te doen heeft als het kind bij de vader thuis is. Een van de meest gebruikelijke manieren om dit te doen is om het kind aan te melden voor terugkerende activiteiten zonder toestemming van de vader. De ouder kan zelfs gaan bepalen wie het kind wel en niet kan zien, vooral met betrekking tot specifieke leden aan vaders kant van de familie. De moeder wil wanhopig de controle krijgen over de tijdsperiode dat het kind niet bij haar is. Eén van de meest ongewone situaties die ik tegenkwam, was een vader die op zaterdag om 9:00 uur zijn zonen ophaalt voor het weekend. Hij kwam tot de ontdekking dat zijn jongens erg opgewonden waren, omdat zij dachten dat ze naar Disneyland zouden gaan die dag, terwijl dit nooit zijn plan is geweest.
Eén theorie over waarom een moeder op deze manier handelt wanneer een vader zijn deel van gezamenlijk gezag neemt, is dat het hetzelfde is als vragen om een deel van haar lichaam weg te geven. Een moeder zei: "Hij verwijdert mijn rechterarm om mee te nemen voor het weekend." Het voelt alsof de moeder een groot deel van wie ze is als een persoon weggeeft. Ze voelt zich verminkt, uiteen gereten.
Waarom is ouderverstotingssyndroom een loyaliteitsconflict voor het kind?
Wanneer kinderen tijd doorbrengen met de vader en ervan genieten, komen ze in een loyaliteitsconflict terecht. Ze kunnen uiteraard niet zeggen tegen de moeder dat papa hen goed heeft behandeld of dat ze plezier hebben gehad samen. Ze willen graag een goede band hebben met de vader, maar durven daar niet voor uit te komen. Ze zoeken uit bij welke ouder het het veiligst is (wie de macht heeft), en passen hun overlevingsstrategie daarop aan. Daarom zullen kinderen alles aan de moeder vertellen wat ze niet leuk vonden over de tijd dat ze bij vader waren. Hierdoor wordt moeder gesteund in haar overtuiging dat de kinderen niet graag bij hem zijn. Deze kinderen voelen dat ze hun moeder moeten beschermen. Hetzelfde geldt wanneer de verstotende ouder de vader is. Het kind zal het uiten van zijn of haar gevoelens van aanhankelijk voor de moeder voor hem vermijden.
Beschadigde gezinnen
Gezinnen met ouderverstotingssyndroom zijn beschadigde gezinnen. De vader kan inderdaad het kind hebben geslagen, of lichamelijk of geestelijk moeder hebben geraakt. Een geïsoleerd incident kan omslaan in een holocaust. Eén vader gaf zijn opstandige kind een tik en belandde in de cel in verband met kindermishandeling, gevolgd door een proefperiode van zes weken om zijn schuld te bepalen. De jury kwam binnen 20 minuten terug met het vonnis ‘niet schuldig’. Voor de moeder was het hoofdstuk echter nog niet afgesloten.
De haat van de verstotende ouder kan grenzeloos zijn. In de zwaarste vorm worden de meest afschuwelijke beschuldigingen, met inbegrip van ernstig huiselijk geweld, stalking en seksueel misbruik van het kind, geuit. Veel vaders zeggen dat er herhaaldelijk meldingen zijn geweest bij de Department of Family and Child Services (vergelijkbaar met het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) over kindermishandeling en verwaarlozing. In de meeste gevallen meldden de onderzoekers dat ze niets verkeerd konden vinden. De verstotende ouder is echter van mening dat deze meldingen geen verzinsels zijn, maar echt. Ze kunnen tot in groot detail de gruwel van wat er is gebeurd beschrijven. Ongeacht de waarheid, in haar hoofd is het gebeurd. Het merendeel van de verstoten vaders waar ik mee werk zijn voortdurend uit het veld geslagen door de leugens van moeder. "Hoe kan ze zo liegen?". Ze beseffen niet dat deze leugens niet zijn gebaseerd op rationeel denken. Verstotende ouders zijn niet in staat het verschil te zien tussen wat waar is en wat ze willen dat waar is. Een essentieel onderdeel van de bestrijding van ouderverstotingssyndroom is de ernst van de psychische stoornis, die de bron hiervan is, te begrijpen.
Over meerdere generaties verspreid
Wat dit probleem zeer ingewikkeld maakt, is dat ouderverstotingssyndroom vaak over meerdere generaties binnen de ontwrichte families verspreid is. Bijna altijd heeft de verstotende ouder mensen binnen de familie die de verstoting ondersteunen. Het zou de moeder, de vader of de grootouder kunnen zijn die het vechten aanmoedigt. Deze familieleden staan waarschijnlijk de verstotende ouder financieel bij en verstrekken enorme hoeveelheden geld om rechtszaken te financieren. De verstotende ouder voelt zich hierdoor nog meer gesteund dat wat hij of zij doet gerechtvaardigd is.
Wanneer het kind wordt geplaatst in de rol van therapeut de ouders
Verstoting gaat nog verder in het geval dat de verstotende ouder het kind als een persoonlijke therapeut gebruikt. Het kind wordt tot in detail verteld over elke ellendige ervaring en ieder negatieve gevoel over de te verstoten ouder. Het kind, dat al is verstrengeld is met de ouder omdat de eigen identiteit nog niet is bepaald, neemt gemakkelijk de negativiteit van de ouder over. Ze worden in overeenstemming gebracht met deze ouder en voelen dat ze de verstotende ouder moeten beschermen.
Wat gebeurt er met het kind wanneer ouderverstotingssyndroom niet wordt gestopt?
Uiteraard zal het kind vervreemden van de verstotende ouder als niemand de ouderverstoting stopt. De relatie met deze ouder zal uiteindelijk worden afgekapt. Zonder psychologische interventie tijdens het opgroeien van het kind, valt het te betwijfelen dat het kind ooit zal begrijpen wat er gebeurd is. De onaangepaste, disfunctionerende ouder is het voornaamste rolmodel voor het kind. Het kind plukt niet de vruchten van het opgroeien bij de best aangepast ouder en wat deze ouder zou kunnen bijdragen aan de verrijking van het leven van het kind. Veel van deze kinderen kampen met ernstige psychiatrische problemen.
Zullen ze ooit volwassen worden en beseffen wat er met hen is gebeurd? Als er niemand is die het syndroom kan herkennen en advies kunnen geven hierover, is het niet waarschijnlijk dat deze kinderen er ooit achter zullen komen. Er zijn echter uitzonderingen waarbij de levens van het kind en de verstoten ouder later succesvol zijn herenigd.
Hoe kunnen goede bedoelingen verergeren?
Mensen die doorgaans beroepsmatig worden betrokken in dergelijke moeilijke situaties, zoals de politie, jeugdzorgwerkers, advocaten of psychologen, nemen aan dat wat de bange moeder zegt waar is. Dat de dingen die ze vertelt ECHT gebeurd zijn. Er bestaan nou eenmaal mannen die ernstig gestoord en gewelddadig zijn, zich seksueel niet in de hand hebben en die stalken. Er bestaan nou eenmaal mannen waarvoor terecht moet worden gevreesd. De moeder is zeer overtuigend in haar wanhoop en kan het levendig beschrijven. De genadeslag is als het vervreemde kind meewerkt met de moeder door te zeggen: "Ja, ik ben bang voor mijn vader." "Ja, had mijn vader me aanraken daar beneden." "Ja, hij sloeg me." Wat zou u doen als u geconfronteerd werd met de vraag hoe u een kind moet beschermen in een dergelijke situatie?
Therapeuten
Gediplomeerde therapeuten zien waarschijnlijk niet de ernst van het probleem in, omdat ze niet getraind zijn in de materie. Zij kunnen zelfs onbewust de kant van de verstotende ouder kiezen en getuigen of bewijzen aanleveren aan de rechtbank dat het kind bang is van de vader. Dit kan een ernstig struikelblok zijn bij het verkrijgen van een juiste diagnose. Het kan zelfs de uitkomst in het voordeel van de verstotende ouder beslechten en daarmee echte schade aanrichten.
Onze rechtbanken, jeugdzorginstellingen en de geestelijke gezondheidszorg zijn allemaal ingericht op het stoppen van kindermishandeling maar sluiten hun ogen wanneer het voor hun ogen optreed. Met betrekking tot ouderverstotingssyndroom is de meest dramatische en meest gehoorde klacht dat er wordt gehandeld op basis van beschuldigingen nog voordat er een onderzoek naar de juistheid van de beschuldigingen zijn gedaan. Hierdoor kan de verstotende ouder nog geruime tijd doorgaan met de ouderverstoting. Tegen de tijd dat alle onderzoeken zijn afgerond en de zaak wordt behandeld door de rechtbank, is er al aanzienlijke schade aangericht aan het kind. Ironisch genoeg zijn het juist de hulpverleners die ingeschakeld worden voor hulp in deze moeilijke situaties die het meest bijdragen aan het aanhouden en aanwakkeren van de voortdurende mishandeling en verwaarlozing van het kind.
Wat kan gedaan worden aan het probleem?
Ten eerste zijn gespecialiseerde professionals binnen de geestelijke gezondheidszorg nodig die ouderverstotingssyndroom kunnen identificeren wanneer het zich voordoet. De meeste forensische onderzoekers, zoals psychiaters en klinisch psychologen op wetenschappelijk niveau hebben tijdens hun studie deze aandoening in hun lespakket gehad en zijn in staat om deze aandoening te herkennen. Forensische onderzoekers diagnosticeren ouderverstotingssyndroom door een reeks van psychologische tests bij de ouders af te nemen, een gedetailleerde anamnese te doen en door observatie. Zij kunnen op grond daarvan aanbevelingen doen. Maar nadat de onderzoeker een rapport heeft geschreven over het gezin en aanbevelingen heeft gedaan, zal er niets gebeuren om de crisis op te lossen zonder rechterlijke tussenkomst.
De verstoten ouder dient het verslag mee te nemen naar de rechter, die vervolgens moet worden overtuigd dat het kind wordt vervreemd en dat het niet in het belang van het kind is dat het kind in dezelfde omgeving blijft zitten. Het is zelden het geval dat rechters beschikken over voldoende kennis op het gebied van geestelijke gezondheid. Ze leren meestal over het ouderverstotingssyndroom in de rechtszaal. Het neemt doorgaans enkele zittingen in beslag waarin rechters gewezen wordt op hoe slecht een kind wordt behandeld voordat een rechter bereid is om te handelen.
Hoe wordt ouderverstotingssyndroom in de rechtbank opgelost?
Rechters zijn ontegenzeggelijk conservatief in hun vonnissen. Zelfs wanneer het bewijs dat er ouderverstoting optreedt overweldigend is, kan het uiteindelijke vonnis alsnog luiden dat "de ouders gezamenlijk beslissingen moeten nemen over het welzijn van het kind", zelfs als dit onmogelijk is om te doen. Dit is hèt bewijs dat de rechter niet de omvang van het probleem begrijpt. In één van de meest ernstige gevallen van ouderverstotingssyndroom waar ik aan heb gewerkt, was de rechter één van de oude stempel. Hij was het moe dat dezelfde partijen steeds voor hem bleven verschijnen. Op een dag zei hij: "Waarom gaan jullie twee niet even de gang op om elkaar een kus te geven en het goed te maken". Dit is een voorbeeld van hoe frustrerend deze gevallen zijn voor rechters. Inderdaad, dit zijn de moeilijkste gevallen voor rechters om te beslissen.
Het wachten is meestal op een uit de hand gelopen situatie waarin rechterlijke beschikkingen niet worden nageleefd, om de rechters te bewegen het ouderlijk gezag te wijzigen. Vaak is het slechts een kwestie van tijd voordat een verstotende ouder wanhopig wordt en zijn of haar instabiele geestelijke gesteldheid de overhand krijgt. Professionals beginnen het gedrag van de verstotende ouder te erkennen als buitensporig, en gaan de verstoten ouder steunen.
In één geval werden de 9 en 4 jaar oude dochters ontvoerd. Vermoedelijk op weg naar Australië via een ondergrondse groep die vrouwen onderduiken die slachtoffer zijn van huiselijk geweld, vaak van seksuele aard en waarbij de vader stalkt. De meisjes werden gedurende 3 maanden vermist en teruggevonden in een andere provincie waar ze aan het wachten waren op de laatste verhandelingen voor hun vertrek. Toen de politie om 3:00 uur het huis binnentraden, vonden ze de slapende meisjes met hun moeder. Ze hadden jongensnamen, -kleding en -kapsels gekregen en hun haar was geverfd. Ze mochten geen contact met de buitenwereld hebben, zelfs niet naar school gaan. De oudste had keelontsteking en de jongste was in ernstige mate in zichzelf gekeerd.
In een ander geval kon de moeder de maatschappelijk werkers, de politie of de rechtbank niet meer overtuigen van haar beschuldigingen. Ze stond bekend als ongeloofwaardig, want ze had al te vaak dingen geroepen die niet waar bleken te zijn. Ze ontvoerde haar dochter naar Utah. Ze vertelde daar tegen de ambtenaren dat de rechtbank van het arrondissement waar ze woonde haar beschermde voor een kinderverkrachter. De pers werd erbij gehaald. Nadat ze werd geïnterviewd, kwam er een werkelijke media hype op gang, waarbij de foto van de vader en het verhaal op alle lokale nieuwszenders was te vinden. Het grootste probleem was dat het zevenjarige meisje “ja” zei op de vraag of haar vader haar had mishandeld. Hoewel dit al was weerlegd door forensische onderzoekers. Ze was nog steeds verward.
Kan de verstoting worden teruggedraaid?
Naarmate kinderen ouder worden, kan de verstoting worden teruggedraaid met de juiste psychologische hulp. Het zal echter niet werken als de verstotende ouder is niet de omgang is ontzegd. In het laatste geval hierboven beschreven kreeg de moeder zeer beperkt omgangsrecht. Ze was hertrouwd en had een nieuw kind, ze belt echter nog regelmatig de politie om de vader te beschuldigen van misbruik. Momenteel woont de dochter met haar vader, ontvangt wekelijks therapie en heeft een hekel aan de politie. Ze begrijpt geleidelijk aan hoe gestoord haar moeder is.
In het eerste geval, waarbij de moeder de kinderen naar Australië wilde ontvoeren, ziet ze haar kinderen twee uur per maand bij Bureau Jeugdzorg in aanwezigheid van een jeugdzorgwerker om alles wat ze zegt en doet te controleren. De meisjes zijn ook in uitgebreide therapie en maken het goed.
Aangezien ouderverstotingssyndroom behoort tot de meest ernstige vormen van geestelijke kindermishandeling, zullen er littekens over blijven en is er sprake van gemiste kansen voor een normale ontwikkeling. Er is een verhoogd risico dat ook het kind zal opgroeien tot een ouderverstotende ouder omdat de verstotende ouder zijn of haar voornaamste rolmodel was.
Wat is de beste manier om te gaan met ouderverstotingssyndroom?
De ouders die succesvol waren in het verkrijgen van eenhoofdig gezag over hun kinderen in een situatie waarbij ouderverstotingssyndroom speelde waren degenen die:
Een uitgebreide ouderschapscursus zijn gaan volgen, zoals Breakthrough Parenting, en door bleven gaan met de cursus totdat ze als uitmuntend werden beoordeeld in hun kennis, vaardigheden en methoden. Hun opvoedkundige kwaliteiten werden dus superieur.
Rustig waren, logisch konden denken en hun emoties onder controle konden houden. Ze zijn niet wraakzuchtig. Een persoon die reageert in woede biedt de verstotende ouder een voedingsbodem om te zeggen dat hij of zij instabiel is.
Regelmatig hebben gedacht aan opgeven, maar dat nooit hebben gedaan. Het maakte niet uit hoe verschrikkelijk de dreigementen werden, ze bleven bezorgd over het achterlaten van hun kinderen in de leefomgeving waaraan ze werden blootgesteld. Zij waren gedreven om de rechter te overtuigen van de ernst van de problemen en om het gezag over hun kinderen te krijgen.
In staat en bereid waren om de financiële lasten te dragen.
Juridisch werd bijgestaan door een ervaren advocaat in het familierecht en die ervaring had met het ouderverstotingssyndroom. De ouder begreep goed hoe de rechtbank werkt en begreep hoe de wet die met betrekking tot echtscheiding en ouderlijk gezag in elkaar zit. Ze vertegenwoordigden waar mogelijk zichzelf in de rechtbank vanwege de excessieve uitgaven.
Een zaak hadden waarin een forensisch onderzoeker tot een overtuigend oordeel kwam met betrekking de ouderverstoting en adviseerde om het eenhoofdig gezag aan de verstotende ouder toe te kennen. Sommige ouders moesten terug naar de onderzoeker gaan om te laten zien dat de eerdere aanbevelingen niet werkten.
Volhardend waren in het aantonen dat zij rationeel en redelijk waren en het belang van het kind voorop stelden. Zij overhandigden de rechter een uitgewerkt zorgplan en/of ouderschapsplan waaruit bleek dat het kind bij hun goed zou worden verzorgd en opgevoed.
Ondanks dat zij en hun kinderen het slachtoffer werden, begrepen wat de aard van het probleem was en meer gericht waren op wat er tegen te doen. Verstoten ouders die bleven steken in hoe verschrikkelijk het allemaal is en hun tijd verdeden met de situatie te veroordelen, gingen emotioneel ten onder. De succesvolle ouders waren degenen die niet als een slachtoffer gingen leven. Ze waren proactief bij het zoeken naar een constructieve oplossing. Ze vermeden stappen die problemen konden vergroten.
Een vader drukte het als volgt uit: "Ik weet niet hoe ik het beter kan maken met de moeder, maar ik weet wel hoe ik het erger kan maken." Hij was een van de meest succesvolle ouders die ik ontmoette in de bestrijding van ouderverstotingssyndroom, want hij bleef in de rol van verzoenende ouder.
Een dagboek of journaal bijhielden van de belangrijkste gebeurtenissen, beschreven wat er gebeurd is en wanneer. Ze documenteerden de ouderverstoting met bewijs dat ontvankelijk was in de rechtbank.
Altijd bleven bellen of de kinderen kwam ophalen op de vastgestelde tijdstippen, zelfs als ze wisten dat de kinderen er niet zouden zijn. Dit was vaak erg pijnlijk, maar dan konden ze aantonen dat zij het hadden geprobeerd voor als de verstotende ouder zou beweren dat de ouder geen interesse meer had in het kind.
Zich richtten op het genieten van de aanwezigheid van hun kinderen en nooit sprak met hun kinderen over de problemen op ouderlijk vlak. Ze namen altijd een omweg en spraken nooit slecht over de andere ouder tegen hun kinderen. Ze lieten nooit een rechterlijke beschikking of andere gevoelige documenten aan hun kinderen zien. Ze liet de kinderen nooit meeluisteren met ongepaste gesprekken aan de telefoon.
De rechterlijke beschikkingen niet schonden. Zij betaalden hun alimentatie op tijd en lieten zien dat ze zich houden aan de wet.
Waren fatsoenlijke en principiële mensen. Het was duidelijk dat ze hun kinderen hielden.
Gevallen waarin sprake is van ouderverstotingssyndroom zijn het moeilijkst om vast te stellen, zelfs voor professionals op het gebied van echtscheiding. Zodra het syndroom wordt ontdekt, is het nog moeilijker om uit te vinden wat te doen. Het is belangrijk om aan te sluiten en ondersteund te worden door meelevende mensen om zodoende een dergelijke moeilijke tijd door te komen.
In bijgaande video wordt uitgelegd wat ouderverstotingssyndroom is en hoe dit kan worden bestreden.
Aankondiging: Project HI - Verhalen over Vaders 16 juni t/m 3 juli 2011 in het CBKZO èn het Bijlmer Parktheater
Persbericht, Amsterdam, 21 april 2011
Vaders en kinderen, een relatie die trots en liefdevol, spannend en ingewikkeld, ingrijpend en verstoord kan zijn. Iedereen kent het, iedereen heeft er iets mee. Project HI, verhalen over vaders ontwikkeld door Lucas De Man en geïnspireerd door Carlos Boldewijn (1955 - 2011), is een veelzijdig kunstproject met optredens, voorstellingen, bijeenkomsten, een conferentie én een fototentoonstelling: HI, de tentoonstelling met portretten van vaders en hun kinderen, vindt plaats van 16 juni t/m 3 juli in het Centrum Beeldende Kunsten Zuidoost. Van 28 juni t/m 3 juli kan men deelnemen aan de 6-daagse in het Bijlmer Parktheater. Als inhoudelijke voorbereiding staat het educatieproject HI op verschillende middelbare scholen. HI is opgezet door het Bijlmer Parktheater, Het Lab Utrecht, Stichting Nieuwe Helden en Centrum Beeldende Kunst Zuidoost.
6-daagse: Van 28 juni t/m 3 juli vinden in het Bijlmer Parktheater korte performances, theater- en dansvoorstellingen, muziek optredens, diners, talkshows en een feest plaats rond het thema Vaders . Tijdens deze 6-daagse zijn er optredens van onder andere Deja Vu, Untold, TENT, Voices en Vitamine V en Space Lightning. Speciaal op uitnodiging van HI deelt de Surinaamse ex-verslaafde Stanley Goedhart in een muzikale lezing zijn bewogen verleden met het publiek: over Suriname, roots en identiteit, over de intocht in de jaren 70, familiebanden en over zijn drugsverleden.
Conferentie over Vaderemancipatie: De Gemeente Amsterdam organiseert op woensdag 29 juni tijdens HI een grote conferentie over Vaderemancipatie.
Fotograaf: Leen Braspenning
Fototentoonstelling: De jonge fotografe/theatermaakster Leen Braspenning maakte op uitnodiging van Lucas een portretreeks van vaders en hun kinderen uit Amsterdam Zuidoost. Een prachtige serie van verschillende trotse vaders en hun kinderen is het resultaat. Naast de tentoonstelling in het Centrum Beeldende Kunst Zuidoost, van 16 juni t/m 7 juli, worden 7 portretten verspreid door Amsterdam op affiches in de metrostations op de lijn Centraal - Bijlmer en op ansichtkaarten door heel de stad. Meer informatie: www.cbkzuidoost.nl en www.projecthi.nl
Fotograaf: Leen Braspenning
Educatieproject: Op middelbare scholen in heel Amsterdam worden jongeren uitgenodigd om anoniem, in een voor HI speciaal ontwikkelde installatie, een metafoor op te schrijven over hun vader. Tijdens het noteren van een metafoor worden de handen van de jongeren gefotografeerd en bij de manifestatie worden deze beelden als film in de ontvangstruimte van het Bijlmer Parktheater vertoond. De mooiste metaforen komen vervolgens op de Ansichtkaarten van het fotoproject te staan. Het HI educatieproject staat o.a. op Scholen Gemeenschap Reigerbos in Amsterdam op woensdag 20 april.
Installatie: In opdracht van Lucas De Man maakte de jonge ontwerper Hein Drost een maquette voor een permanente installatie voor het nieuw in te richten Anton de Komplein tegenover het Bijlmer Parktheater. De installatie verbeeldt het hard-zachte imago van de vaders én van Amsterdam Zuidoost en biedt de mogelijkheid om de dialoog met de buurt voort te zetten. De installatie heeft de vorm van een diamant die met takken omarmd wordt. De maquette wordt tijdens de opening van HI onthuld. De uiteindelijke installatie zal naast het beeldende aspect ook de mogelijkheid bieden door middel van WIFI mobiel in te loggen op een website waarop gebruik gemaakt kan worden van een forum en waar partners uit de buurt materiaal (muziek, video’s, beeldende kunst) beschikbaar stellen om te downloaden.
Met medewerking van onder meer Lucas De Man, Leen Braspenning, Hein Drost, Daan Windhorst, Oscar van Woensel, Gustav Borremans, Sofieke de Kater, Anan den Boer, medewerkers van Bijlmer Parktheater, Het Lab Utrecht en Centrum voor Beeldende Kunst Zuidoost en vele anderen. HI wordt mede mogelijk gemaakt door: Prins Bernard Cultuurfonds, SNS reaal fonds, VSB fonds, Amsterdams Fonds voor de Kunst.
---Einde Persbericht---
Noot voor de redactie:
Voor meer informatie en aanvullend beeldmateriaal kunt u contact opnemen met: Clemmy Tjin-Bromet (Pr & Marketing Bijlmer Parktheater), 020 3113933, ctjin @ bijlmerparktheater . nl of Andrea Lentink (Marketing & Communicatie Het Lab Utrecht), 030-2518146 andrea @ hetlabutrecht . nl
Meer info:
Lucas De Man Lucas De Man (1982) studeerde in 2008 af aan de regie opleiding in Amsterdam. Tijdens zijn studie richtte hij met Paul Knieriem, Rianne van Hassel en Kimberly Major de internationale organisatie voor jonge regisseurs INSTED op. Met Cassius (2007) won hij het Theater Aan Zee festival in Oostende. Lucas de Man is oprichter en artistiek leider van Stichting Nieuwe Helden. Daarmee maakte hij o.a. in samenwerking met Frascati in 2009 Roll with it en in 2010 De Club en samen met Het Zuidelijk Toneel BOOM, Bejaarden en Begeerte en SKECTH. Bij Het Lab maakte Lucas de jeugdvoorstelling Bubble Boy. Dit seizoen werkt Lucas aan projecten bij NTGent, Toneel Groep Amsterdam, The Lunatics, Frascati, Het zuidelijk Toneel, Likeminds, Het Lab en Nieuwe Helden.
Leen Braspenning Leen Braspenning (1980) studeerde beeldhouwkunst in Gent en volgde de opleiding tot docent drama in Tilburg. Al snel won zij prijzen voor haar theaterproducties. Braspenning maakt voorstellingen rondom pure, eerlijke en directe mensen, die het publiek rechtstreeks bij de kladden grijpen waarbij zij niet schroomt buiten sociologische kaders te treden. Moeiteloos combineert Braspenning fotografie, film en theaterproducties.
Hein Drost Hein Drost(1982)is aan de AHK, Bachelor of Theatre in de richting: Theatermaker, Techniek en Theater. Sinds enkele maanden deelt Hein een werkplaats/atelier met de lichtontwerper Jan Fedinger in Weesp. De focus van zijn werk ligt voornamelijk op decor en lichtontwerp. Hij heeft als decorontwerper/vormgever gewerkt met o.a. TG42, Stichting Nieuwe Helden, Toon Kuipers en Thomas Myrmell en werkte als theatertechnicus in div. theaters.
Het Bijlmerparktheater
Het Bijlmer Parktheater is een theaterpodium gevestigd in Amsterdam Zuidoost. De Stichting Bijlmer Parktheater, een zelfstandige, professionele kunstinstelling, exploiteert het gebouw, faciliteert de programmering van professioneel-, semi-professioneel- en amateurtheater. Daarnaast biedt de stichting ruimte aan de vaste partners die zich richten op amateurkunst, talentontwikkeling en kunsteducatie. In nauwe samenwerking met de vaste partners organiseert het Bijlmer Parktheater festivals, open podia, debatten en ontmoetingen.
Het Lab Utrecht Het Lab Utrecht maakt theater en dansvoorstellingen voor jong publiek. Het Lab geeft jonge professionele theater- en dansmakers de ruimte geeft om voorstellingen te maken voor een jong publiek (kinderen en jongeren). Het Lab is voor jonge makers een brug tussen de kunstvakopleidingen en de professionele theater- en danspraktijk en begeleidt en coacht makers op artistiek, productioneel en zakelijk gebied.
Stichting Nieuwe Helden Stichting Nieuwe Helden is in september 2008 opgericht door Lucas De Man, Bas van Rijnsoever en Wouter Goedheer. “We hebben Stichting Nieuwe Helden opgericht vanuit het verlangen te reageren op de hedendaagse maatschappij waarin sterfelijkheid het grootste taboe is en waarin omgaan met het ‘niet weten’ mensen zwaar valt. Wij zijn een generatie die geen duidelijke idealen, religie of identiteit heeft. Een generatie die ‘vrij’ is en niet goed weet wat dat betekent. Een generatie die is opgegroeid met een besef van de nutteloosheid maar tegelijk met een drang te kiezen, te leven en te doen. Een generatie van Nieuwe Helden.
Centrum voor Beeldende Kunst Zuidoost
Het Centrum voor Beeldende Kunst Zuidoost is een expertisecentrum voor hedendaagse beeldende kunst. Een culturele ontmoetingsplek voor publiek, scholen en kunstenaars en onderdeel van de Sector Maatschappelijke Ontwikkeling van Stadsdeel Amsterdam Zuidoost. CBKZO is de kortste weg naar kunst van vandaag met inspiratie uit alle delen van de wereld, in hun programmering is de interculturele invalshoek van groot belang.
In opdracht van de gemeente Amsterdam wordt een gespreksronde gehouden met vaders in Amsterdam die kinderen hebben in de leeftijd van 0 tot 18 jaar. De inbreng van vaders in de opvoeding van kinderen is, net als die van moeders, heel belangrijk. Dit is niet voor alle vaders vanzelfsprekend. Voor vaders is het soms zoeken op welke manier zij betrokken kunnen zijn bij de opvoeding van hun kind(eren).
Bij de Multiculturele vereniging Assadaaka organiseren wij een groepsbijeenkomst om met elkaar te spreken over het onderwerp vaderschap. Uw mening wordt zeer op prijs gesteld en anoniem meegenomen in het advies aan de gemeente Amsterdam.
We horen graag van u op welke manier u het vaderschap beleeft, of u wel eens vragen heeft over de opvoeding van uw kinderen en waar u denkt dat vaders het liefste informatie en advies over willen krijgen als zij vragen hebben.
Het groepsgesprek vindt plaats op dinsdagavond 19 april 2011, om 19.00 t/m 21.30 uur bij vereniging Assadaaka. Adres: Ruma Khami, Makassarplein 1, 1095 RP Amsterdam.
Kunt u vòòr 15 april aan dhr. A. El Mesri van Assadaaka laten weten of u erbij bent?
Mocht u nog vragen hebben, kunt u contact met ons opnemen via onderstaande telefoonnummers of mailadressen. We zien ernaar uit uw mening over het vaderschap te horen, hopelijk tot 19 april aanstaande!
Met vriendelijke groet,
medewerker mw. A. Hamdi van Assadaaka
Bureaus Jeugdzorg blijken in toenemende mate hun bevoegdheden te misbruiken:
Kinderen worden door Bureau Jeugdzorg al op eigen gezag uit huis geplaatst, noch voordat de rechter zich daarover heeft kunnen uitspreken. Er is hier sprake van Bureau Jeugdzorg als criminele kinderontvoerende instantie.
Als moeder de verzorging van de kinderen na een scheiding niet meer aan kan, dan wordt bij een uit huis plaatsing door Bureau Jeugdzorg de vader niet geconsulteerd en wordt er ook niet eens onderzocht of de kinderen in plaats van meteen naar een pleeggezin of een tehuis niet veel beter bij de vader of grootouders kunnen worden ondergebracht en opgevangen. Zie hiervoor bv. ook de ervaringen van vader Deon van Moorsel met Bureau Jeugdzorg Brabant. Een plaatsing in een tehuis of pleeggezin is voor Bureau Jeugdzorg door de perverterende financiële prikkels van de rijksoverheid nl. veel lucratiever.
En Bureaus Jeugdzorg misbruiken ook hun aanwijzingsbevoegdheid bij een OTS om de door de rechter beschikte zorg- of omgangsregeling van kinderen met hun vaders op eigen gezag en eenzijdig op aandrang van de moeder ofwel stop te zetten ofwel te bekorten. Hieronder vindt u hiervan een voorbeeld. Ook hier is sprake van Bureau Jeugdzorg als criminele kinderonttrekkende instantie.
In het onderhavige voorbeeld komt daar ook nog bij dat de betrokken rechter, mw. mr. M.J.H. Schuurman van de Rechtbank Zutphen, ter zitting de illegaliteit van de aanwijzing van Bureau Jeugdzorg aan vader tot eenzijdige stopzetting van de rechterlijke beschikking tot de zorgregeling voor vader onmiddelijk onderkent op protest van vader, maar dit verder zonder consequenties laat en ter zitting als adviseur naar Bureau Jeugdzorg optreedt en Bureau Jeugdzorg nog ter zitting adviseert om gewoon een nieuwe procedure te starten om de zorgregeling met vader achteraf even door de rechter aan te laten passen aan de door Bureau Jeugdzorg gegeven aanwijzing tot stopzetting van de eerder beschikte zorgregeling. Mw. mr. M.J.H. Schuurman treed niet alleen ter zitting als adviseur van procespartij Bureau Jeugdzorg op, maar neemt dit partijdige advies aan Bureau Jeugdzorg zelfs ook nog in haar beschikking op.
Een schandelijk voorbeeld van partijdige rechtspraak dus en een van de redenen voor de vader om deze rechter te wraken.
Peter Tromp
Vaderkenniscentrum
Update: Op dinsdagmiddag 19 april 2011 om 15.30 uur wees de wrakingskamer van de Rechtbank Zutphen bij monde van haar voorzitter, rechtbankpresident dhr. mr. J.B. de Groot, in haar uitspraak (zie hieronder) het wrakingsverzoek tegen de Zutphense rechter mw. mr. M.J.H. Schuurman af.
De argumentatie van de wrakingskamer onder voorzitterschap van rechtbankpresident De Groot tot afwijzing overtuigt echter geenszins.
Uitspraak Wrakingskamer
LJN: BQ1802, Rechtbank Zutphen , 121356 KG RK 11/248
Datum uitspraak: 19-04-2011
Datum publicatie: 19-04-2011
Rechtsgebied: Civiel overig
Soort procedure: Eerste aanleg - meervoudig
Inhoudsindicatie: Rechtbank wijst het verzoek tot wraking van rechter af.
Uitspraak
RECHTBANK ZUTPHEN
Meervoudige wrakingskamer
Rekestnummer: 121356 KG RK 11/248
Beslissing van 19 april 2011 van de meervoudige wrakingskamer van de rechtbank op het verzoek van:
[verzoeker],
wonende te [plaats, adres],
verzoeker,
strekkende tot wraking van:
[rechter],
rechter in deze rechtbank.
1. Het verloop van de procedure
Het verloop van de wrakingsprocedure blijkt uit:
- het wrakingsverzoek d.d. 29 maart 2011, ingekomen bij de griffie van deze rechtbank op 4 april 2011;
- de schriftelijke aanvulling op het verzoek tot wraking d.d. 30 maart 2011 ingekomen bij de griffie van deze rechtbank op 4 april 2011;
- het proces-verbaal van de behandeling ter terechtzitting van de enkelvoudige kamer voor burgerlijke zaken van 29 maart 2011, betreffende de behandeling ter terechtzitting in de zaak met zaaknummer 120028 JE RK 11/141.
- het schriftelijke verweer van [rechter] d.d. 11 april 2011;
- het proces-verbaal van de behandeling van het wrakingsverzoek ter terechtzitting van 12 april 2011, waarbij verzoeker aanwezig was.
2. Het wrakingsverzoek
Verzoeker heeft aan zijn wrakingsverzoek, voor zover relevant, de volgende gronden ten grondslag gelegd.
2.1. Tijdens de zitting van 29 maart 2011 in de zaak met zaaknummer 120028 JE RK 11/141 heeft [rechter] verzoeker niet in de gelegenheid gesteld het woord te voeren. De pleitaantekeningen die verzoeker wilde overleggen werden door de rechter geweigerd. [rechter] had verzoeker in de gelegenheid moeten stellen zelf het woord te voeren en voor zijn zaak te pleiten.
2.2. Tijdens de zitting stond verzoeker tegen over een drietal tegenpartijen, waaronder de Raad voor de Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg. [rechter] heeft tijdens de zitting het woord gegeven aan een niet-procespartij, namelijk de Raad voor de Kinderbescherming.
2.3. [rechter] heeft daarnaast juridisch advies verstrekt aan één proces-partij, namelijk Bureau Jeugdzorg. Dit is toerekenbaar laakbaar, omdat verzoeker, als de andere procespartij, geen advies kreeg, niet vertegenwoordigd was en als benadeelde partij was te kwalificeren. [rechter] had ook aan verzoeker juridisch advies moeten geven of zich moeten onthouden van advies aan Bureau Jeugdzorg.
2.4. Verder heeft verzoeker aangevoerd dat Bureau Jeugdzorg reeds op de dag van de zitting de uitspraak van de rechter heeft gecommuniceerd aan derden, terwijl de uitspraak pas zeven dagen na de zitting zou volgen. Bureau Jeugdzorg beschikte op de dag van de zitting dus al over de uitspraak, die pas een week later zou volgen.
2.5. Voor een verzoek van Bureau Jeugdzorg hanteert [rechter] ook een andere termijn voor het doen van uitspraak dan voor een verzoek van verzoeker. Voor het doen van de uitspraak in het beroep van verzoeker had [rechter] vier weken nodig, voor het beoordelen van het verzoek van Bureau Jeugdzorg had [rechter] slechts één week nodig.
2.6. Tot slot heeft verzoeker aangevoerd dat de uitspraken van Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming door [rechter] zonder enige toets voor waar, juist, volledig en tijdig worden aangenomen. De rechter heeft nagelaten om aan waarheidsvinding te doen.
2.7. Uit deze feiten of omstandigheden blijkt dat [rechter] een vooringenomenheid koestert jegens verzoeker.
3. Standpunt van [rechter]
[rechter] heeft het verzoek tot wraking gemotiveerd weersproken bij verweerschrift van 11 april 2011. Op hetgeen zij heeft aangevoerd zal hierna, indien van belang, nader worden teruggekomen.
4. Ontvankelijkheid
4.1. De wrakingskamer ziet zich allereerst voor de vraag gesteld of verzoeker in zijn verzoek tot wraking kan worden ontvangen.
4.2. Ingevolge artikel 36 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) kan op verzoek van een partij een rechter die een zaak behandelt, worden gewraakt.
4.3. Uit de aard en het doel van wraking volgt dat een wraking betrekking moet hebben op een met name genoemde rechter. Door verzoeker is tijdens de behandeling van het verzoek tot wraking gesteld dat het verzoek niet enkel ziet op [rechter], maar dat zijn verzoek ook ziet op ‘de rechter als instituut’. Verzoeker heeft aangegeven dat hij hiermee doelt op de gehele gang van zaken in familierechtelijke kwesties, zoals de behandeling achter gesloten deuren, de wijze waarop Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek doen en hun rapporten opstellen en de rechter onjuist voorlichten. Gelet op de aard en het doel van wraking is het wraken van ‘de rechter als instituut’ niet mogelijk. Verzoeker zal in zoverre dan ook niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn verzoek tot wraking.
5. Beoordeling door de rechtbank
5.1. Ingevolge artikel 36 Rv kan op verzoek van een partij een rechter die een zaak behandelt, worden gewraakt op grond van feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden.
5.2. Volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad dient bij de beoordeling van een beroep op het ontbreken van onpartijdigheid van de rechter in de zin van artikel 6, eerste lid van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 14, eerste lid van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten voorop te staan dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die een zwaarwegende aanwijzing opleveren voor het oordeel dat een rechter jegens een rechtzoekende een vooringenomenheid koestert, althans dat de bij een rechtzoekende dienaangaande bestaande vrees objectief gerechtvaardigd is.
5.3. Onderzocht moet worden of de door verzoeker aangevoerde gronden kunnen worden gekwalificeerd als een dergelijke uitzonderlijke omstandigheid. De wrakingskamer overweegt hiertoe het volgende.
5.4. Ter terechtzitting is het aan de rechter om de orde en de gang van zaken ter terechtzitting te bepalen en te handhaven. Het is aan de rechter om te bepalen op welke wijze een procespartij in de gelegenheid wordt gesteld het woord te voeren. Uit het proces-verbaal van de terechtzitting van 29 maart 2011 blijkt dat verzoeker wel degelijk in de gelegenheid is gesteld het woord te voeren, zij het niet zoals verzoeker zelf voor ogen had. Uit de wijze waarop [rechter] verzoeker in de gelegenheid heeft gesteld het woord te voeren kan niet worden geconcludeerd dat het hem onmogelijk is gemaakt voor zijn zaak te pleiten. Het niet mogen overhandigen van zijn pleitnota doet hier niet aan af. Evenmin kan hier uit blijken dat [rechter] een vooringenomenheid koestert jegens verzoeker, dan wel dat de bij verzoeker dienaangaande bestaande vrees hiertoe objectief gerechtvaardigd is.
5.5. Het is de wrakingskamer niet gebleken dat Bureau Jeugdzorg reeds op de dag van de zitting de beschikking had over de uitspraak in de onderhavige zaak. Het was ook niet mogelijk dat Bureau Jeugdzorg over deze uitspraak beschikte, de uitspraak zou immers pas op 7 april 2011 worden gedaan en is, in verband met het onderhavinge wrakingsverzoek, tot op heden nog niet gedaan. De mededelingen die Bureau Jeugdzorg heeft gedaan aan derden over de - mogelijke - inhoud van de nog te volgen uitspraak zijn geheel voor rekening van Bureau Jeugdzorg en kunnen niet aan [rechter] worden toegerekend.
5.6. De stelling van verzoeker dat Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming ‘tegenpartijen’ zijn, berust op een onjuiste aanname van verzoeker. Op grond van het bepaalde in afdeling 3, titel 13 van boek 1 van het Burgerlijk Wetboek en de Wet op de jeugdzorg, hebben de Raad voor de Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg mede tot taak de rechter te adviseren. In zoverre kan - en mag - een rechter aan deze instanties advies vragen en kunnen zij ook tijdens een zitting het woord voeren. Het geven van het woord aan een van deze instanties is dan ook geen feit of omstandigheid waaruit zou kunnen blijken dat [rechter] een vooringenomenheid koestert jegens verzoeker, dan wel dat de bij verzoeker dienaangaande bestaande vrees hiertoe objectief gerechtvaardigd is.
5.7. Door verzoeker is gesteld dat [rechter] voor verzoeken van Bureau Jeugdzorg een andere termijn voor het doen van uitspraak hanteert dan ten aanzien van eisers verzoeken. De wrakingskamer is van oordeel dat uit het hanteren van verschillende termijnen, los van het feit dat deze termijnen wettelijk niet onjuist zijn, niet blijkt dat [rechter] jegens verzoeker vooringenomen is, dan wel dat de vrees hiertoe objectief gerechtvaardigd is.
5.8. Evenmin volgt de wrakingskamer verzoeker in zijn betoog dat [rechter] Bureau Jeugdzorg van advies heeft gediend en ten onrechte heeft nagelaten verzoeker te adviseren en hem - zo begrijpt de wrakingskamer – in bescherming te nemen tegen Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming. [rechter] heeft, zoals ook weergegeven in haar verweerschrift, niet meer gedaan dan bij beschikking van 18 januari 2011 te oordelen dat de Stichting Bureaus Jeugdzorg Gelderland niet de juiste procedure had gevolgd en een verzoekschrift bij de rechtbank in had moeten dienen. Dit betreft een inhoudelijke rechterlijke beslissing en geen advisering waaruit vooringenomenheid zou kunnen blijken.
5.9. Door verzoeker is tot slot gesteld dat de rechter de uitspraken van Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming zonder enige toets voor waar, juist, volledig en tijdig heeft aangenomen. Dat dit het geval is of zou zijn is de wrakingskamer niet gebleken: [rechter] heeft immers nog geen uitspraak gedaan in de onderhavige zaak en heeft zich in die zin nog niet uitgelaten over de waarde die zij hecht aan de uitspraken van deze instanties.
5.10. Gelet op het voorgaande komt de rechtbank tot het oordeel dat er, noch gelet op de afzonderlijke gronden, noch gelet op de gronden in hun onderlinge samenhang bezien, sprake is geweest van uitzonderlijke omstandigheden zoals onder 5.2 bedoeld. Het verzoek tot wraking van [rechter] zal dan ook in zoverre worden afgewezen.
6. Beslissing
De rechtbank:
6.1. verklaart verzoeker niet-ontvankelijk in zijn verzoek tot wraking voor zover zijn wraking ziet op de rechter als instituut;
6.2. wijst het verzoek tot wraking [rechter] voor het overige af;
6.3. bepaalt dat de procedure, bij de rechtbank bekend onder zaaknummer 120028 JE RK 11/141, zal worden voortgezet in de stand waarin deze zich bevond op het moment dat het onderhavige wrakingsverzoek werd ingediend.
Deze beslissing is gegeven door mr. J.B. de Groot, voorzitter, mrs. C. Kleinrensink en Tj. Gerbranda, rechters, en in het openbaar uitgesproken op 19 april 2011 door de voorzitter, in aanwezigheid van mr. F.A. Demmers, griffier.
Mr. Kleinrensink is buiten staat deze beslissing te ondertekenen
Media-artikelen:
3. Rechtbank wijst verzoek tot wraking van familierechter af Bron: Stentor - Apeldoorn - Regio - door Anne Boer - anneboer@destentor.nl - Reageren (2) - dinsdag 19 april 2011 | 16:00 | Laatst bijgewerkt op: dinsdag 19 april 2011 | 16:35
ZUTPHEN/APELDOORN - De rechtbank in Zutphen heeft het verzoek van een boze Apeldoornse vader om een familierechter in Zutphen te wraken, zojuist afgewezen.
Volgens de wrakingskamer is de vader niet-ontvankelijk in zijn verzoek.
De vader heeft in zijn verzoek tot wraking gesteld dat hij niet enkel mikt op de familierechter die uitspraak moet doen in de zaak over de voogdij over zijn twee zonen, maar ook op de 'rechter als instituut'.
Volgens de wrakingskamer heeft de vader daarmee aangegeven dat hij doelt op de hele gang van zaken in familierechterlijke kwesties, zoals de behandeling achter gesloten deuren, de wijze waarop Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek doen en hun rapporten opstellen en de rechter onjuist voorlichten.
"Gelet op de aard en het doel van de wraking is het wraken van 'de rechter als instituut' niet mogelijk", luidt de conclusie.
2. Wrakingskamer hoort boze vader tweeling Bron: Stentor - Regio - Apeldoorn - dinsdag 12 april 2011 | 17:53 | 17:55
APELDOORN - De wrakingskamer van de rechtbank in Zutphen is vanmiddag bijeen geweest om te luisteren naar de kritiek van een boze vader uit Apeldoorn.
De 45-jarige man wil dat een in zijn ogen partijdige rechter wordt vervangen. Deze rechter moet beslissen over het aantal dagen dat zijn twee zoontjes, die vandaag tien zijn geworden, bij hem mogen wonen. De wrakingskamer doet 19 april uitspraak.
1. Boze Apeldoornse vader wraakt familierechter in Bron: Stentor - Regio - Apeldoorn - Zutphen - door Anne Boer. donderdag 07 april 2011 | 18:24
APELDOORN/ZUPTHEN - Een familierechter van de rechtbank in Zutphen is gewraakt door een boze 45-jarige vader uit Apeldoorn. De man -oud-medewerker van justitie - beticht de rechter van vooringenomenheid. Hij wil een nieuwe zitting met een andere rechter.
De wrakingskamer komt maandag of dinsdag bijeen om te beslissen over het verzoek. Vorig jaar werden er 13 wrakingsverzoeken ingediend bij de rechtbank in Zutphen. Een daarvan is toegewezen.
Deze zaak is de nasleep van een echtscheiding en draait om het aantal dagen dat twee kinderen aan de zorg van de vader zijn toevertrouwd.
Jeugdzorg wil het aantal dagen bij vader verminderen van zeven tot twee per veertien dagen omdat dit beter zou zijn voor de kinderen.
In eerste instantie werd die maatregel via een schriftelijke aanwijzing opgelegd door Bureau Jeugdzorg, waarop de vader naar de rechter stapte.
Die besliste dat jeugdzorg zo'n maatregel niet zo kan opleggen en adviseerde het via de familierechter te doen. Dat leidde tot een zaak die op 29 maart in Zutphen diende. Daar ging het volgens de vader helemaal mis. "Zoals veel vaders overkomt, ben ik buitenspel gezet." Hij verwijt de rechter dat deze de andere partij heeft geadviseerd een rechtszaak aan te spannen en dat hij tijdens de zitting monddood is gemaakt. "Ik mocht het woord niet voeren en zelfs mijn pleitnotitie niet inleveren omdat ik een advocaat bij me had."
Volgens de man heeft een gezinsvoogd kort na de zitting al tegen de kinderen gezegd dat ze voortaan minder vaak naar hun vader mogen. De Apeldoorner ziet in het wrakingsverzoek een laatste kans het tij te keren. "Mijn kinderen en mij wordt groot onrecht aangedaan."
Een vader van drie kinderen schreef Vaderkenniscentrum SKO naar aanleiding van zijn ervaringen als vader met Bureau Jeugdzorg in zijn scheiding van de moeder het volgende relaas over de vaderexclusieve werk- en denkwijze van Bureau Jeugdzorg.
De vader nodigt Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming uit om, waar zij meent dat vader in zijn ervaringsrelaas de feiten of gebeurtenissen en de vaderexclusieve werkwijze van Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming op onjuiste wijze zou hebben weergegeven, hem middels een weerwoord van repliek te dienen en dit kenbaar te maken aan het Vaderkenniscentrum op het emailadres vaderkenniscentrum@gmail.com met het verzoek dit weerwoord op deze webpagina te plaatsen.
Vaderkenniscentrum SKO
Het ervaringsrelaas van een gescheiden vader met de vaderexclusieve wijze van werken van Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming
Mijn ex heeft sinds begin maart j.l. de omgangsregeling weer stopgezet. Ik zeg weer, want vorig jaar heeft ze met hulp van Bureau Jeugdzorg, de Raad en de kinderrechters het voor elkaar gekregen om de kinderen 4,5 maand bij vader weg te houden. Deze keer was de dat mijn jongste dochter is gevallen in een speelhal. Moeder zegt met betrekking tot de reden van het weigeren van de omgang: "Ik heb hier zo mijn redenen voor". Meer uitleg is blijkbaar niet nodig. Via BJZ heb ik gehoord dat ze heeft gezegd dat de veiligheid bij mij niet is gegarandeerd. Hierbij mag ik opmerken dat in de afgelopen periode er 3 voorvallen zijn gebeurd bij moeder, namelijk de val van mijn jongste dochter van de schommel, de val van mijn zoon van de fiets in een doornenstruik en de gat in het hoofd van mijn oudste dochter bij het springen op het bed (naar ik veel later begrepen te hebben).
In ieder geval heeft BJZ een heel andere kijk op de situatie, aangezien zowel ik, als moeder als de kinderen vanwege de OTS nauwlettend in de gaten worden gehouden. Voor zover ik heb gehoord van BJZ heeft BJZ de volgende mening:
er zijn geen redenen om te twijfelen over de opvoedkundige kwaliteiten van vader;
er zijn geen redenen om te twijfelen over de veiligheid van de kinderen bij vader;
de kinderen geven aan het prettig te vinden om naar papa te gaan en geven aan vaker bij papa te willen zijn;
vader heeft laten zien dat hij handelt in het belang van de kinderen;
vader heeft zich opgesteld als iemand die meewerkend is en bereid is zich aan te passen wanneer nodig;
de zoon zit momenteel in de knel vanwege de loyaliteitsconflicten die er zijn;
moeder heeft de (spel)therapie van zoon stopgezet (waardoor BJZ geen controlemiddel meer had);
moeder heeft de sportactiviteiten van de kinderen gestaakt met als reden dat ze onvoldoende geld hiervoor heeft (de kinderalimentatie wordt namelijk besteed aan kleding voor haar zelf, siernagels, haarkleuring een Nintendo DS voor haarzelf - want de kinderen hebben er ook al één - en haar borduurhobby);
moeder houdt de kinderen soms van school zonder geldige reden;
moeder heeft in de afgelopen tijd onjuistheden verkondigd naar school en andere instellingen. ze wordt betrapt op leugens.
Daarnaast heeft moeder het vertrouwen met BJZ opgezegd. Ze geeft aan dat de gezinsvoogd partijdig is. Ook schijnen er meer strubbelingen te zijn tussen moeder en BJZ waar ik verder geen informatie over krijg. Dat de samenwerking moeizaam is tussen BJZ en moeder is in ieder geval duidelijk.
Toen de omgang net was stilgelegd heeft BJZ mij geïnformeerd over de stappen die BJZ neemt of van plan is te nemen. Daarbij is uitgelegd dat BJZ bezig is met dossiervorming met betrekking tot het handelen van moeder. Moeder is steeds aangesproken op haar gedrag. Er zijn naar ik weet inmiddels twee schriftelijke aanwijzingen genegeerd. Of een derde schriftelijke aanwijzing is uitgegaan is mij op dit moment onbekend (geen gelegenheid meer gehad om dit te bespreken). BJZ heeft aangegeven dat in de vooraankondiging van de tweede schriftelijke aanwijzing heeft gestaan dat BJZ aan het overwegen is een verzoek te doen bij de rechter om de verblijfplaats van de kinderen te wijzigen. In deze vooraankondiging stond niet vermeld dat dit naar vader zou zijn, maar in de informele gesprekken met vader is dat wel aangegeven. Bij de informele gesprekken is overigens aangegeven dat niet alles in het dossier komt, om er voor te zorgen dat moeder hier geen notie van krijgt.
In één van de gesprekken liet de gezinsvoogd ontvallen dat mijn geval toch wel lastig was. De kinderen zijn namelijk op een dusdanige leeftijd dat ze het bestaan van vader kennen. Bovendien geven ze aan vader vaker te willen zien. Als mijn kinderen jonger waren geweest was het allemaal makkelijker geweest. Dan had BJZ er voor gekozen vader opzij te schuiven. Zie hier een goed voorbeeld van het bewust ontvaderen van kinderen door BJZ. Je kan je voorstellen hoe fel ik op deze uitlating heb gereageerd. Ik ben hier nog niet eerder mee naar buiten gekomen omdat het mijn "zaak" kan schaden.
Het leek allemaal goed te gaan, aangezien BJZ duidelijk aangaf wat ze voor ogen hadden. Tot vorige week. Vorige week vertelde de gezinsvoogd mij in een telefonisch gesprek dat zij na de 3e schriftelijke aanwijzing de rechter wilden verzoeken om moeder aan te spreken. Mogelijk willen ze ook een dwangsom voorleggen. Hoezo? De bedoeling was toch een verzoek bij de rechter neer te leggen om de verblijfplaats te wijzigen? Ik heb gevraagd waarom zij plotseling van mening waren dat de kinderen beter niet bij vader konden wonen. Wat het bezwaar was. Het antwoord was het volgende:
BJZ denkt dat vader de zorg van 3 kinderen niet op zich kan nemen (vanwege mijn fulltime baan);
BJZ geeft aan dat zij verwachten dat de problemen zullen aanhouden als de kinderen bij vader zouden wonen;
Mijn reactie was:
Als BJZ haar twijfels heeft over of vader de zorg niet op zich kan nemen, dan kan BJZ dat toch voorleggen aan vader? Vragen aan vader hoe hij denkt de zorg over 3 kinderen op zich te nemen? Waarom is vader hiervoor niet gevraagd?
Als BJZ van mening is dat de problemen zullen aanhouden, dan wordt er dus voor gekozen voor de situatie dat de huidige situatie standhoudt (kinderen bij moeder), waardoor met zekerheid kan worden gesteld dat de kinderen geschaad worden. Met andere woorden: de gefrustreerde moeder krijgt haar zin en de meewerkende ouder en de kinderen worden gestraft. Zelf als de problemen zouden aanhouden, dan nog zal dat niet van vader komen. Vader probeert namelijk de moeder in de zorg te betrekken en probeert loyaliteitsproblemen te voorkomen.
In een later stadium werd aan punt 1 nog toegevoegd: BJZ is van mening dat het niet in het belang van de kinderen is dat de kinderen bij vader wonen.
Nee, was mijn antwoord, het is zeker wel in het belang van de kinderen om de kinderen bij moeder te laten wonen. Vanzelfsprekend wordt het erg stil na zo'n opmerking.
Ik besef overigens terdege dat de gezinsvoogd een aantal van deze uitlatingen doet, omdat dit nou eenmaal de beslissingen zijn die in teamverband zijn genomen (met de teamleider en de "gedragsdeskundige"). Aan de houding en de manier waarop de gezinsvoogd communiceert maak ik op dat hij gestuurd wordt. Dat maakt het ook lastig. Je praat nooit met de beslissers zelf, je praat altijd via een voorportaal.
Er is onlangs een klachtgesprek geweest tussen moeder en BJZ. Dit op initiatief van BJZ, omdat moeder weigerde te communiceren. In dit gesprek heeft moeder aangegeven alleen de omgang weer op te willen starten met vader als dit onder begeleiding plaatsvindt. Let wel: vorig jaar is dit ook al gebeurd en toe bleek achteraf dat het onzinnig is geweest om de omgang onder begeleiding te laten plaatsvinden. Er waren namelijk geen problemen aan vaders kant, noch aan de kant van de kinderen. Desalniettemin vertelde de gezinsvoogd me dat BJZ aan het nadenken is op welke wijze de begeleide omgang kan plaatsvinden. Ik heb daarop aangegeven dat er geen begeleide omgang meer zal plaatsvinden. Het is of een normale omgang of geen omgang. Ik wil er niet eens aan denken hoe de kinderen zich wederom hieronder zouden moeten voelen. Bovendien blijkt hieruit eens te meer dat BJZ maar al te graag naar de pijpen van moeder danst.
De gedachtengang die BJZ daarbij heeft is: de kinderen moeten omgang hebben met hun vader, dus moeten we maar luisteren naar moeder want anders lukt dat niet. De gezinsvoogd gaf het ook aan. Hij zei: "BJZ heeft de mogelijkheden niet om moeder aan te pakken". Ammehoela! BJZ heeft die wel. Ze kunnen naar de rechter stappen en de verblijfplaats van de kinderen wijzigen. Maar dat doen ze niet. Het lijkt er op dat BJZ bang is voor de almachtige moeder.
De stappen die ik ga ondernemen zijn het volgende:
Ik ga een bodemprocedure starten waarbij ik de rechter zal verzoeken om een wijziging van de hoofdverblijfplaats en een wijziging van de zorgregeling;
Ik ben alle bewijzen aan het verzamelen van de afgelopen tijd via peuterspeelzaal, scholen, huisarts, speltherapeuten, jeugdzorginstantie en BJZ (contactjournaals);
Ik ben een zorgplan aan het opstellen, waarin ik aangeef op welke wijze ik denk de zorg en opvoeding van mijn 3 kinderen te regelen (zowel in het geval dat moeder wil meewerken als het geval dat moeder niet wil meewerken);
Ik stel een plan op, op welke wijze ik denk dat gehandeld zou moeten worden in het geval moeder nog steeds doorgaat met loyaliteitsmisbruik, het frustreren van de omgang of start met andere mogelijkheden zoals ontvoering;
Ik stel een ouderschapsplan op waarin staat op welke wijze de omgang met moeder kan plaatsvinden (waarbij gestreefd wordt naar gelijkwaardige verdeling), de financiën, de informatievoorziening en de beslissingen omtrent de kinderen.
Gelet op de ervaringen uit het verleden, ben ik wel zo realistisch om in te schatten dat de kans dat mijn verzoeken worden ingewilligd uiterst klein is, als BJZ geen medewerking hieraan wil verlenen. Tegelijkertijd wil ik het mijn kinderen niet aandoen nu al de strijd op te geven. Maar bij een negatieve beslissing van de rechter is voor mij eens en te meer duidelijk dat er in Nederland niet vaderinclusief wordt gedacht. Zelfs als duidelijk is dat de kinderen meer gebaat zijn bij vader dan bij moeder wordt dit als een niet reële optie gezien.
Over enige tijd zal ik melden wat de uitkomst is van de bodemprocedure.
AMSTERDAM - Ben je een gescheiden moeder? Dan betekent het tegenwoordig niet meer dat alle zorg van de kinderen in jouw handen terechtkomt. Resulteerde in 1998 nog maar 5 procent van de scheidingen in co-ouderschap, nu is dat al 20 procent.
Steeds meer kinderen van gescheiden ouders pendelen heen en weer tussen twee huizen. Zo zijn ze bijvoorbeeld de ene week bij moeder en de andere week bij vader. Maar ook is het mogelijk om de week op te delen. Zo kunnen de kinderen zowel met de vader als de moeder een goede band opbouwen.
Veel overleg
Maar is elk gescheiden stel geschikt voor het co-ouderschap? Gezamenlijk kunnen blijven overleggen en het met elkaar eens worden is erg belangrijk voor deze constructie.
Volgens scheidingsonderzoeker aan de Universiteit van Utrecht, Ed Spruijt: “een scheiding waarbij kinderen in het spel zijn, blijft vreselijk, maar als het echt, echt niet anders kan dan is co-ouderschap, mits goed geregeld, de minst slechte oplossing. Maar dan moet het wel goed worden uitgevoerd.”
Het beste voor het kind
In het boek Het Grote co-Ouder (doe)Boek van Petra Vollinga geeft gescheiden stellen met kinderen alle handvaten die ze zoeken. Met ervaringen, tips, adviezen en niet te vergeten doe-dingen probeert ze gescheiden ouders een co-ouderschap te laten regelen die voor iedereen uit het gebroken gezin moet werken. Daarbij moet wel vanuit het kind zelf worden gegaan. Een van de belangrijkste tips die kinderen zelf geven: vier vooral twee keer Sinterklaas.
Ben jij een gescheiden ouder en doe jij en je ex-partner aan co-ouderschap? Gaat jullie dat goed af of juist helemaal niet? Praat met ons mee!
soms denk ik dat kinderen er juist voordeel uit halen. Dubbele vakantie's, twee slaapkamers met het nodige speelgoed, alles mag want pa of ma willen geen heisa. Hoop alleen dat de kids het niet als normaal gaan zien en later geen vaste relatie aan kunnen gaan. Verwend? Nee, dat zijn de kids met beide ouders die aandacht afkopen met materie.
Danielle, D'Haag | 19:54 | 10.04.11
Wij hebben een zeer goed lopend co-ouderschap!Werkt super voor iedereen. Allebei een nieuwe relatie vol liefde voor de kinderen en we wonen een straat achter elkaar.Tuurlijk zien kinderen hun ouders liever bij elkaar( bij ons was nooit ruzie onderling).Nu krijgen de kids een liefdevol voorbeeld in beide nwe relaties. Iedereen in onze omgeving prijst ons de hemel in omdat wij de kids altijd centraal hebben gesteld en alles zo vlekkeloos geregeld is.Zo kan het dus ook, al weet ik dat wij meer uitzondering dan regel zijn
Z.okanhetdusook, slimcity | 11:43 | 08.04.11
Toen ik ging scheiden kwam ik te wonen in een mooi appartement, aangezien mijn ex nog geen woning had attendeerde ik hem op de mooie vrije appartementen bij mij in de wijk om op die manier co ouderschap te bevorderen. Hij koos ervoor om ergens anders te gaan wonen namelijk vlakbij de familie van zijn vriendin wat voor hem belangrijker was blijkbaar.
mevr t Hof, Rdam | 09:04 | 08.04.11
mijn ouders zijn gescheiden op mijn 15e. Na 1,5jr rechtszaak toch bij mijn moeder gaan wonen (mijn jongere broertje had geen keus en is door de rechter daar geplaatst. 1 weekend per 2 weken bij mijn vader. Dit heb ik niet lang volgehouden. als tiener wil je in het weekend werken en met vrienden op pad. De band met mijn vader is verslechterd! Mijn ouders kan ik nu 16jr later nog steeds niet samen uitnodigen op feestjes, etc! Get over it! Boos, verdrietig, gefrustreerd > héél begrijpelijk, maar speel het niet uit over de rug je kids!
c.t., brabant | 23:39 | 07.04.11
Nou dit klinkt mooi, maar als de papa dat niet wil ben je klaar als mama. Kon een baan krijgen met 1 avonddienst per week vroeg de vader een avond per week voor zijn kind te zorgen, na de bso (die ik dan zou betalen) en haar bij hem weer op halen de volgende ochtend. Nou meneer ging zich niet voor langere tijd vastleggen, was het antwoord. Nou dan geef je als moeder wel de kans maar wordt die afgeslagen, zal hem niet meer vragen dat snapt ieders wel denk ik. Je mag je kind nooit bij vader weg houden als moeder zijnde!
moeder Maria, huis& tuin | 11:09 | 07.04.11
24 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden, we woonden bij onze moeder en waren standaard 2 dagen in de week bij onze vader. Hij vierde onze verjaardagen en sinterklaas gewoon thuis bij onze moeder, nooit geen ruzie alles goed geregeld, zo kan het ook!!
cristy, groningen | 22:27 | 06.04.11
Thans ruim enkele jaren procederende en iedere regeling wordt afgewezen. Overleg lukt niet en als de moeder niet zelf voor ons kind kan zorgen dan plaatst ze het kind bij derden in plaats van aan mij als vader te vragen of ik voor de opvang kan zorgen. Van kinds af aan was ze bang te kort te komen en dat speelt nog steeds en poogt het een goede ouder te zijn tot een wedstrijd te maken. Het probleem kan niet via scheiding opgelost worden mogelijk wel via relatie therapie, maar dat wordt geweigerd.
Jodocus, zmeer | 22:05 | 06.04.11
6 jaar geleden werd (23jr oud op dat moment) stiefmoeder.... (in co-ouderschap week om week)De boys zijn inmiddels 8 en 10 jaar oud... en ik zou ze voor geen goud willen missen..Ik wil vooral zeggen... blijf met elkaar praten.. blijf vooral denken aan de kinderen. Het is fijn om een niet in het plaatje te passen als " de boze stiefmoeder" Praten is moeilijk maar geloof me in veel gevallen kan het verbeteringen opleveren Voor onze kinderen (ze hebben er ook aan alle 2 de kanten nog een broertje bij gekregen)is dit TOP
Sandra , Zuidelijk | 21:26 | 06.04.11
Denk ook even aan de vrouwen die doelbewust de kinderen bij de vader weghouden tegen gerechtelijke uitspraak in...
Ervaringsdeskundige, Almere | 14:19 | 06.04.11
Su en dirk-jan wordt volwassen man, ik ben zelf gescheiden 2 kids ( 1x per 2 weken moeten ze naar hun biologische vader) Kreeg naar anderhalf jaar weer een relatie , nu ondertussen getrouwd maar altijd samen de opvoeding gedaan en de kids op een normale tijd naar bed, moet je eens opletten hoeveel tijd en aandacht je kunt creeren voor elkaar , het is maar hoe hoog de liefde zit ....
Juliet, arnhem | 13:22 | 06.04.11
Trouwens, vervolg van Daniëlle, Eindhoven, vader had nooit tijd voor ze, was altijd weg voor werk of anderszins druk, en nu wil hij in eens perse de helft van de zorg. Dat was voor de scheiding ondenkbaar. Ik vind het super als ze de week bij mij zijn en doe dan ook echt mijn best (minder automatische piloot), dus heb het idee dat kids er wel bij varen, en in ieder geval een vader terug hebben gekregen.
Danielle, Eindhoven | 13:21 | 06.04.11
Zit in zelfde situatie met verse scheiding. Vader werkt mondjesmaat mee, wrs omdat hij zich als het Grote Slachtoffer ziet. Kids vinden het zowel bij hem als bij mij fijn, dus ik doe het er maar mee hoewel ik ze liever de hele tijd bij me zou hebben. Dus: het kan wel, maar je moet wel kunnen overleggen met elkaar.
Daniëlle, Eindhoven | 13:18 | 06.04.11
Kom zelden goeie vaders tegen in mijn omgeving hoor van vriendinnen niet anders dan teleurstellingen zij er allemaal vandoor met andere vrouwen zien hun kinderen niet meer staan. Watjes
goeie vaders, zeldzaam | 11:38 | 06.04.11
Ik zie hier alleen ouders reageren. Ik ben een kind van gescheiden ouders, die de ene week bij papa was en de andere week bij de moeder. En dit is helemaal niet fijn voor kinderen! Maar omdat kinderen de ouders niet willen kwetsen, zeggen zij vaak dat het niet uitmaakt. De meeste ouders zijn tegenwoordig zo egoistisch en denken alleen aan zichzelf. Als de ouders een probleem hebben, los het op. Laat je tekortkomingen geen gevolg zijn voor je kinderen. Maar tegenwoordig denken mensen nog alleen aan zichzelf bah.
R.TR, Utrecht | 10:46 | 06.04.11
De kinderen zijn altijd de dupe van de scheiding of ze nu groot of klein zijn. De meeste exen wonen ver weg bij hun liefje. Als je zo goed co-ouderschap heb kan je net zo goed weer een normaal gezin vormen. Kinderen willen ook met vriendjes thuiskomen.
v, m | 10:31 | 06.04.11
su, ti...je hebt gelijk, een vrouw met kinderen moet je als man zonder kinderen niet willen. Alles, maar dan ook echt alles draait om die kids! Je leert die vrouw nooit kennen, want de kinderen moeten eten, slapen, poepen, zijn ziek, vervelend, etc.. etc.. alle aandacht gaat daar naar uit..je komt als nieuwe partner altijd op de 2e 3e plaats! Je mag ze ook niet helpen opvoeden meestal (niet jouw kids!) Hooguit mag je wel meesponsoren voor die dotjes van andermans zaad! dat dan weer wel!
Dirk-Jan, Antwerpen | 10:27 | 06.04.11
Ik heb zelf geen kinderen, wil ze niet en houd er zeer zeker niet van maar mijn partner heeft ze helaas wel, en helaas ook nog een co-ouderschap. Wat mij betreft wordt hij vandaag nog weekendvader maar dat zit er helaas niet in. Voordeel is wel dat we nu extra genieten van de kindvrije momenten samen
R., L. | 10:17 | 06.04.11
Scheiden is het meest walgelijke wat er is gezien de reacties vinden we het allemaal prima ... vreemd, kinderen zijn hoe dan ook de dupe scheiden, doet lijden | 09:11 | 06.04.11
Mijn man is er vandoor en laat mij met de kinderen zitten ik weet niet hoe het verder moet achter gelaten, kinderen | 08:50 | 06.04.11
mijn moeder kende een meisje (denk 15 jaar geleden) ouders gescheiden en co-ouderschap. beide ouders woonden in 1 appartementencomplex en het meisje bepaalde aan het begin van de week bij wie ze at, waar ze sliep enzo. werkte heel goed. ouders zagen elkaar zelden. maar meisje tevreden. fijn als het zo kan gaan.
Eva, Den haag | 08:37 | 06.04.11
Sinds bijna 10 jaar een co-ouderschap. Het werkt prima. Zo moeilijk is het niet hoor, zolang je beiden vastbesloten bent het belang en geluk van je kind voorop te stellen. Kwestie van geven en nemen naar elkaar toe, zonder zich met elkaars huishouding te bemoeien. Enne sinterklaas, 1 x gezamenlijk met gehele huidige gezinnen, net als verjaardagen en andere 'grote' evenementen.
Mari, Brabant | 07:46 | 06.04.11
een co ouderschap kan prima werken. Mijn ex en ik wonen op loop afstand van elkaar vandaan en er is altijd iemand van ons twee die tijd voor onze zoon heeft. Dit is goed te overleggen. Dat je als twee mensen niet meer in een huis kunt leven betekent niet dat je niet respectvol met een ex partner om kunt gaan. Ik denk dat je het respect voor de ex partner over brengt op je kind.
geke, emmen | 07:26 | 06.04.11
Er zijn zoveel mensen zonder kinderen die een hekel hebben aan kinderen; het lijkt haast alsof mensen machines aan het worden zijn. Mijn ex houdt erg van betaalde liefde en is voorbeeldig co-ouder. Ik ben veel beter af zonder zijn overheersende invloed. De kinderen vinden het soms moeilijk maar het kan nu eenmaal niet anders. Mensen zouden eens na moeten denken voordat ze met een ander in bed duiken: daar krijg je scheidingen van!
Anna, Amsterdam | 05:58 | 06.04.11
Heb als kinderloze man 6 weken relatie gehad met gescheiden moeder van 2 kinderen. Nooit meer! Had geen eigen leven meer vanwege die kinderen. Gauw een eind aan gemaakt.
su, ti | 21:11 | 05.04.11
tegenwoordig is alles beter geregeld dan vroeger , co-ouderschap was ondenkbaar omdat of de vader of de moeder het kind tegen de ander opzette, het kind hing aan de moeder , en bleef meestal bij de moeder , een bezoekregeling kwam meestal niet tot stand in tegenstelling met tegenwoordig , gelukkig dat het nu beter geregeld is , dat is ook het beste voor het kind .
babs, Leiden | 20:08 | 05.04.11
Ik hoor hier misschien niet helemaal thuis, ik heb zelf geen kinderen maar mijn man wel. Wij hebben co-ouderschap, we wonen nu drie jaar samen en het gaat met ups en downs. Gelukkig slaat de balans nog steeds positief uit. Ik denk dat we er wel komen met zn vieren. Ook met dank aan hun moeder die echt niet moeilijk doet!
Simone, Nijverdal | 19:03 | 05.04.11
Het is toch niet te geloven zeg. Dhr. Spruijt die nog steeds de afleidingsmanoevre toepast, terwijl hij weet en kan weten dat duizenden kinderen de klos zijn van manipulatie door meestal de moeders van kinderen. Dossier 'passyndroom' geheten. Waar Nederland al jaren de patiëntjeskwekerij voor laat gaan, door moeders niet te willen veroordelen voor letterlijke jarenlange dwarsliggerij en psychische kindermishandeling-vervreemding opzettelijk gepleegd. Onder de plu van falende familierechters. (Hoefnagels-Doek).
Juspol, H | 18:49 | 05.04.11
Lijkt me helemaal niets, ik ben nog elke dag blij met man en kinderen. In de familie is iemand die dat co ouderschap ook geprobeerd heeft, ging goed tot er een nieuwe vlam in beeld kwam. Resultaat, twee pubers die hun vader niet meer willen zien en helemaal niets meer van hem moeten weten, en paps voedt drie kinderen van een ander op. Daaraan vooraf gingen jaren van ruzie en ellende. Waardeloos, al die tijd en energie kun je beter in het goed houden van je huwelijk steken.
Renske, x | 16:06 | 05.04.11
haha, ik ben 10 jaar gescheiden, en mn ex en vader van mijn kind is nu nog bang dat ik maar 1 uur voor mezelf zou hebben, laat staan een heel weekend, of om de andere week, laat me niet lachen.....hij komt het kind nooit halen, of een keer toevallig als het HEM zo uitkomt. maar als ie maar denkt, dat ik dan iets leuks zou kunnen gaan doen in die tijd, dan zegt hij af, en hoor je een half jaar weer niks. Belang van het kind voorop, jaja, maar niet voor mijn ex-man !
ex, e | 16:00 | 05.04.11
Kinderen zijn geen experiment(!!) Kinderen hebben stabiliteit nodig en moeten niet wekelijks heen en weer gezeuld worden. EEN dagje per weekend naar de vader is het best voor het kind. Maar mensen, ga eigenlijk eerst eens nadenken of je wel "tot de dood ons scheidt" bij elkaar past voordat je kinderen neemt, want kinderen nemen betekent 18 jaar lang (per kind) verantwoordelijkheid. En die is vaak heel erg ver zoek in de huidige maatschappij
kathryn, kykduin | 14:59 | 05.04.11
Bij ons gaat het uitstekend! Maar we vieren niet 2 keer sinterklaas. Gewoon met z'n viertjes, ik mijn ex en de kids! Maar ik besef dat het niet overal zo kan.
H., Eindhoven | 14:51 | 05.04.11
Helaas ben ik niet gescheiden. Ik heb een zeer slecht huwelijk; slechte communicatie, geen liefde meer: die is al jaren weg. Wel 2 prachtkindjes. Ik heb een fantastische vrouw ontmoet die echt de liefde van mijn leven was, maar door het feit dat ik de moeder niet alleen met de kindjes kan laten heb ik mezelf weggecijferd en niet gescheiden. Dit doet mij nu nog steeds dagelijks pijn en verdriet. Maar zie wel mijn kindjes elke dag en kan nog wel de puin ruimen die mama veroorzaakt.
JJ, Rotterdam | 14:38 | 05.04.11
wat een gedoe,al die relaties die ze tegenwoordig hebben.geen wonder dat iedereen gestoord is.en dat gesleep met die kinderen.moest verboden worden
ron, nijmegen | 13:19 | 05.04.11
Ik ben een dochter van gescheiden ouders. En ben altijd bij mijn vader gebleven. Ben absoluut nooit iets te kort gekomen bij mijn vader. De opmerking nog geen goede vader tegengekomen is hierbij dus neer gehaald. Mijn vader is een super goede vader!
daddy's darling, R-dam | 12:24 | 05.04.11
mijn ex man en ik zijn nu zo'n 7 jaar gescheiden, we hebben heel bewust gekozen voor co-ouderschap,week op week af, het bevalt ons en de kinderen prima, de oudste is 17 de jongste bijna 16, en ze vinden het nog steeds fijn.mijn ex-man en ik hebben goed contact met elkaar,alles rondom de kinderen (schoolgesprekken etc.) doen we samen, allemaal in het belang van de kinderen,want een scheiding is al moeilijk genoeg voor ze, laat staan dat je dan ook nog ruzie gaat maken over de rug van de kinderen!
agnes de kroon, goirle | 12:17 | 05.04.11
mijn dochters wonen tijdelijk als hoofdverblijf bij hun vader, ik in andere provincie met nwe partner na anderhalf jaar alleen met ze te zijn geweest. Het valt niet mee de opvoeding zo uit handen te geven en zeker niet als ex-partner weinig tot geen communicatie hanteert met mij. Moet overal achteraan. Dat is erg frustrerend en moeilijk als je voorheen alles zelf regelde. Ik hoop dat er hiervoor vroeg of laat een oplossing komt.
j, Lottum | 12:15 | 05.04.11
Sinds onze zoon 2 jaar oud was, zijn wij uit elkaar gegaan en direct in co-ouderschap. Het werkt voor ons kind uitstekend, hij pendelt om de halve week, maar hoeft nooit te kiezen tussen ons. Wij overleggen goed met elkaar. Dit kan omdat wij het belang voor ons kind bovenaan zetten. Hij zit lekker in zijn vel, doet het prima op school en vindt het op beiden adressen leuk. Denk aan belang van je kind!
L, Amsterdam | 12:11 | 05.04.11
blij dat ik nooit aan kinderen begonnen ben, wat een last
eric, den haag | 11:35 | 05.04.11
Bij ons gaat het heel goed omdat wij veel met elkaar overleggen . Mijn ex man is een prima vader en dat vind ik fijn voor mijn kinderen. Door de co-ouderschap heb ik meer tijd voor mijzelf en dat is toch heel lekker. Dus als het goed loopt tussen de ouders is co-ouderschap toch het best voor iedereen.
Moeder van 2 kinderen, Amstelveen | 11:22 | 05.04.11
Mijn ouders zijn gescheiden. Ze hadden al veel ruzie, en nu is het niet veel beter geworden. Ik woon zelf bij mijn vader, mijn broertje en zusje bij mijn moeder. Ik zie hun eens in de zoveel tijd als ik ZELF eens aanbied om naar hun toe te gaan, mijn moeder belt me nooit eens. Mijn vader ziet mijn broertje en zusje alleen als hij mij dan, als ik die ene keer naar mijn moeder toe ga, afzet. Mijn ouders hebben namelijk zo'n ruzie, dat mijn moeder niet wilt dat mijn broertje en zusje mijn vader zien.
Meisje van 17 jaar, NL | 10:58 | 05.04.11
Wij als gescheiden ouders met co ouderschap hebben het prima geregeld. De regeling loopt van vrijdag tot vrijdag. Iedere maandag avond bij mij, dinsdag om de week, iedere woensdag bij papa en de donderdagavond weer om de week. Dat is ivm met onze vrije dagen door de week. De kinderen doen het goed en hebben er geen moeite mee.
X, S'dam | 10:35 | 05.04.11
Het begrip "boze stiefmoeder" krijgt weer een heel nieuwe dimensie. Als je zelf geen kinderen wil, denk dan aub even na voor je in zee gaat met een partner die kinderen heeft uit een eerdere relatie. Dat gaat namelijk geheid mis. Jij wil tijd voor jezelf en zo moet hij kiezen tussen zijn kind en jou. Bah. Is dat liefde? Kies je voor hem, dan kies je voor zijn kind. Wil je geen kind? Kies dan ook niet voor hem! Persoonlijk ben ik het eens met Harry: perfecte co-ouders waren beter bij elkaar gebleven!
Moeder van 4, Eindhoven | 10:27 | 05.04.11
slechte vaders, ja,ja, komt gewoon doordat deze vrouwe, zich gepasseerd voelen, en gram op deze man wille verhalen, dus totale onzin. mvg de denker
de denker, ijmuiden | 10:27 | 05.04.11
Als mensen echt terecht scheiden, dan werkt co-ouderschap niet, want dan kunnen ze ook niet samenwerken. Als co-ouderschap tussen mensen "fantastisch" werkt, dan vraag ik mij af waarom mensen zijn gescheiden en of zij met een beetje meer moeite niet gewoon bij elkaar hadden kunnen en moeten blijven. Wat dat betreft ben ik het van harte eens met Peter hieronder. Als je eenmaal kinderen hebt, dan moet je jezelf nu eenmaal wegcijferen. Als het jouw alleen gaat om ikke, dan moet je nooit kinderen krijgen.
Johan, Eindhoven | 10:23 | 05.04.11
Ik ben sinds 3 jaar gescheiden, was absoluut niet mijn keus, maar helaas. Wij zorgden voor de scheiding ook altijd samen voor de kids, dus kozen voor een co-ouderschap en dat gaat heel goed. We kunnen goed overleggen en helpen elkaar waar mogelijk. De kinderen (5 en 6) weten precies wanneer ze waar zijn en hebben zowel met papa als mama een goede band. In het begin miste ik de kinderen heel erg, maar dat went en nu vind ik het heerlijk om de ene week ze 100% voor mezelf te hebben en de andere week tijd voor mezelf.
Janet, Goed geregeld | 10:11 | 05.04.11
Ik heb ze fulltime, ik vind dat gependel heen en weer zeer onwenselijk voor kleine kinderen, ze moeten 1 huis hebben!!! Mijn ex was geen echte vader en dat was ook 1 van de redenen dat we uit elkaar gingen. Zou raar zijn geweest als ie nu wel ineens wou gaan opvoeden. Maar goed, hij eet 1 x in de week bij ons en de kids gaan zaterdagmiddag lekker bij hem spelen. Dit past precies bij ons. Er is weinig veranderd eigenlijk, En contact is ook goed. We kunnen gerust nog een dagje uit met ons vieren. Had het natuurlijk liever anders gezien, maar ja, it takes two to tango
mama van 2, zuidholland | 10:03 | 05.04.11
Lijkt me heerlijk. Co-ouderschap als je ex 200 kilometer verderop is gaan wonen met zijn/haar nieuwe liefde. Als je het zo goed met elkaar eens bent over de kinderen. Waarom dan niet bij elkaar gebleven??????? Co-ouderschap wordt veelvuldig aangegrepen om geen alimentatie te hoeven betalen. Goed voor de kinderen? Alleen als alles goed is maar dan had je bij elkaar kunnen blijven.
Harry, Maarn | 10:03 | 05.04.11
Ach ja tijdens het huwelijk moet de vrouw de kinderen maar opvoeden en is "manlief" er weinig bij betrokken. Als er over gepraat moet worden dan is het "jij doet het toch, regel het maar". Ga je scheiden moet meneer ineens wat te zeggen hebben en een vinger in de pap hebben, want hij betaald immers?? Ja een bijdrage voor zijn kids, niet voor mij. De kinderen vinden het maar niets dat papa ineens gaat "opvoeden", JIJ doet wat ik zeg, ik ben PAPA!. Laat maar, ik heb het altijd zelf moeten dan doe ik dat nu ook!
Emma, Zuthpen | 10:03 | 05.04.11
Sinds 2005 zijn we uit elkaar, we hebben samen een zoon. De relatie is bijzonder goed. Mijn huidige vriendin kan heel goed met mijn ex vinden en ik kan heel goed met haar vriend overweg. We hebben geen co-ouderschap maar ik zie mijn zoon 2x per week plus ik heb hem ieder weekend. En dat gaat heeel goed, en wat school betreft, hij is 8 jaar en al voor de 2e jaar de beste van de klas.
Trotse vader, Hoofdstad van Limburg | 10:02 | 05.04.11
Ik heb ook een co-ouderschap, wilde dat kind ook band bleef houden met vader. Dat gaat prima, maar overleg is niet mogelijk. Op mail wordt niet gereageerd. Vragen om af en toe eens te overleggen over belangrijke zaken zoals school/gezondheid enz, is ook allemaal lastig. Kortom, co ouderschap zonder communicatie. Maar ja, zolang kind nog graag daar naar toe gaat, regel ik de dingen wel, stuur hem een mail (voor en na) en als ik geen reactie krijg, is het 'wie zwijgt, stemt toe'.
katja, amersfoort | 10:01 | 05.04.11
De moeder van mijn stiefzoon wil haar kind gewoon niet. Zelfs eens per 14 dagen probeert ze eronderuit te komen. Mijn man en ik zitten dus het grootste deel van de tijd met het kind. En zij maar z**ken dat ze 'tijd voor zichzelf nodig heeft' omdat de zorg voor haar gestoorde kind zo zwaar is. Goh ja, tijd voor mezelf... Zou ik ook wel willen! Maar door haar zit dat er dus niet meer in...
boze stiefmoeder, nederland | 09:53 | 05.04.11
Deze reactie van een lezer is achteraf verwijderd, omdat deze in strijd was met onze huisregels.
Verwijderd, Verwijderd | 09:52 | 05.04.11
Deze reactie van een lezer is achteraf verwijderd, omdat deze in strijd was met onze huisregels.
Verwijderd, Verwijderd | 09:46 | 05.04.11
Helaas communiceerde mijn ex vrouw tijdens het huwelijk al niet met mij over gangbare zaken, laat staan na de scheiding. Ik mag mij nergens mee bemoeien of in mengen, standaard is zij het nooit eens met mij. Een co ouderschap zou dit voor de kinderen en mij nog meer tot een hel maken en is dus in mijn geval totaal niet wenselijk. Voor een co ouderschap zijn 2 personen nodig die welwillend zijn, bereid zijn te luisteren en te overleggen. Niet mijn wil is wet opvoeren!
Man, Utrecht | 09:27 | 05.04.11
In 2000 ben ik gescheiden. Ik kreeg een baan in de zorg voor 20 uur per week.Ze hadden gelukkig begrip dat ik een co-ouderschap had, en werkte gelukkig goed mee. De ene week als ik de kinderen had werkte ik 10 uur en geen avonddienst en de andere week 30 uur. De kinderen en ik voelde ons hier goed bij.
pety, , | 09:25 | 05.04.11
Deze reactie van een lezer is achteraf verwijderd, omdat deze in strijd was met onze huisregels.
Verwijderd, Verwijderd | 09:16 | 05.04.11
Je zou voor de verandering ook eens aan je huwelijk kunnen werken ipv bij elke willekeurige scheet uit elkaar te gaan "omdat het niet meer gaat samen"! Deze samenleving is zo afschuwelijk individualistisch en egocentrisch geworden dat men niet meer voor elkaar wil werken. Garantie heb je nooit, maar in deze wegwerpmaatschappij is zelfs het huwelijk en de relatie in het algemeen een wegwerpartikel geworden! Vaak worden er dan kinderen gewipt om het huwelijk te redden, maar men maakt alleen maar slachtoffertjes...
Peter, Leiden | 09:12 | 05.04.11
Een scheiding betekent in normaal Nederlands: uit elkaar gaan. Oftewel niets meer met elkaar te maken hebben. Daar kies ik voor. En praten met de kinderen kan ik ook wel zonder de ex. Dat is wel zo makkelijk én zeker zo duidelijk. De verantwoording voor de kinderen ligt bij de ouder waar de kinderen zijn. En waar de kinderen verblijven, dat is geregeld in het convenant. Dit kan alleen als de kinderen al wat ouder zijn. Bij heel jonge kinderen is dat ook voor mij onwenselijk. Maar goed dat ieder het zelf mag regelen.
Maar regel het goed, Hierzo | 08:58 | 05.04.11
Het 'verhaal van de lange lepels' van magistraten en advocaten
Ergens ver weg van hier… Daar waar er alleen heel lange lepels zijn die bovendien onlosmakend aan de armen zijn vastgemaakt.
De sukkelaars en de scheidende ouders die ruzie maken verhongerde. De lepels waren zo lang dat ze er niet tot bij hun eigen mond konden geraken.
Voor de magistraten en advocaten daarentegen was het daar elke dag feest. Ze hadden ontdekt dat je moeiteloos elkaar eten kan geven met die lange lepels.
Vader Kennis Centrum bij LLiNK Radio (OBA Live en Atlas)::
1. De Kwestie: nieuwe echtscheidingswet papieren tijger? - LLiNK Radio - OBA Live uitzending: 8 april 2009
Videoweergave (Klik op de link of de foto hieronder voor het afspelen van dit radiofragment (25 minuten) of klik met de rechtermuisknop en kies voor 'opslaan als..')
Sinds 1 maart 2009 is een nieuwe wet van kracht die ouders verplicht om na de scheiding een ouderschapsplan op te stellen. Is dit de oplossing voor zogenaamde vechtscheidingen, of is de wet een 'papieren tijger'?
..........................................
2. De emancipatie van mannen - LLiNK Radio - Atlas uitzending: 1 maart 2009
Podcast (Klik op de link of de foto hieronder voor het afspelen van dit radiofragment (24 minuten) of klik met de rechtermuisknop en kies voor 'opslaan als..')
Radiodebat op LLiNK.nl tussen advocate Gabi Van Driem en pedagoog Peter Tromp van het Vader Kennis Centrum.
Jarenlang wordt er gestreden voor emancipatie van de vrouw, maar hebben mannen eigenlijk dezelfde rechten als vrouwen? Als het gaat om voogdij, omgangsregelingen en ouderschapsverlof trekken mannen vaak aan het kortste eind. Volgens Peter Tromp van het Vader Kennis Centrum komt dat doordat we leven in een moedermaatschappij.
Een moedergeoriënteerde overheid staat met de rug naar vaders toe en houdt hen in een isolement
".. in het isolement radicaliseert men, dat is een algemene politieke wet."
Voormalig VVD-leider en Eurocommisaris Frits Bolkestein op 19 november 2008 bij Pauw & Witteman
Documentaire Bob Geldof over vaderschap en familierecht
Klik op pijl voor afspelen van documentaire van Bob Geldof over zijn ervaringen als vader met het Britse familierecht. (Zie ook "The Love That Dare Not Speak Its Name")
King-Kong - Gevoelens van de vader van een binationale Duits-Nederlandse zoon over het Duits-Nederlandse familierecht - Paradiseranche
Papa-Plus van FNV-Jong
Aangifte Onttrekking Ouderlijk Gezag (art 279) bij niet nakomen omgangsregeling bij gezamenlijk gezag
Perihan Utlu, initiatiefneemster bij Vizyon van twee pilots met het Vader-zoon project SUPER! voor jongens uit groep 7/8 van de basisschool en hun vaders, wint Vaderdagtrofee m/v 2012
“One father is more than a hundred schoolmasters."
Onrecht en samenzwering als bestuursvorm
Steeds wanneer we getuige zijn van een daad, waarvan we voelen dat deze onrechtvaardig is, en dan niet handelen, worden we zelf ook partij in (dat) onrecht. Degenen die herhaaldelijk passief zijn in het aangezicht van onrecht, ondervinden al snel dat hun karakter aangetast en veranderd wordt naar onderdanigheid.
De meeste handelingen van onrecht zijn verbonden met slecht bestuur, wanneer bestuur goed is wordt onbeantwoord onrecht zeldzaam.
Door geleidelijke aantasting van het karakter van een volk, is de uitwerking van gemeld, maar onbeantwoord, onrecht veel groter dan aanvankelijk lijkt. Moderne communicatie-staten confronteren hun bevolking, door hun schaal, homogeniteit en excessen, met een stortvloed zonder precedent van waargenomen, maar schijnbaar onbeantwoordbaar onrecht.
Uit: 'Samenzwering als bestuursvorm' (‘Conspiracy as Governance’); Julian Assange, Oprichter Wikileaks, 3 december 2006
Als je jonger bent dan heb je ook meer vertrouwen in de rechtbank. Later komt er misschien wel wat meer skepsis. (Foppe de Haan in Pauw & Witteman op 20 maart 2008; minuut 20)
Nederlandse websites over (gelijkwaardig) ouderschap na scheiding
Enquete: Wouter Bos is opgestapt als PvdA-partijleider en kamerlid. Hij kiest voor het vaderschap en zijn gezin met 3 kinderen. Deze week koos ook CDA-kroonprins Camiel Eurlings voor het vaderschap en zijn gezin. Wat vindt U? Hebben Bos en Eurlings gelijk?
Enquête :: Vraag 1 :: Hoe beoordeelt u het Nederlandse familierecht bij (echt)scheiding ?
Enquête :: Vraag 2 :: Bent u vóór of tegen gelijkwaardig ouderschap of co-ouderschap, waarin de beide ouders ook na de (echt)scheiding de zorg voor de kinderen met elkaar blijven delen ?
Boekpresentatie Joep Zander
4BF-Videos van de boekpresentatie “Verpasseerd Ouderschap” in het Man Kind Centrum (MKC) te Amersfoort op 14 maart 2009
Interview Joep Zander - auteur van “Verpasseerd Ouderschap”
Deel 1 toespraak van Jan de Wit - SP-Tweede Kamerlid
Deel 2 toespraak van Jan de Wit - SP-Tweede Kamerlid
Deel 3 toespraak van Jan de Wit - SP-Tweede Kamerlid
Reactie Jan de Wit (SP-Tweede Kamerlid) op publieksvraag naar “Paradoxale toewijzing”
Vaderfestival - Woensdagmiddag 3 november vanaf 13:00 uur - Theater De Meervaart, Amsterdam
Posts
