Bron: AD Jouw Wereld - (407623) - 15/06/09 13u08
http://www.ad.nl/ad/nl/1003/Jouw-Wereld/article/detail/407623/2009/06/15/Betere-pa-zijn-dan-je-eigen-vader.dhtml
Sherold moest leren wat 'vader zijn' inhoudt. FOTO JACQUELINE DE HAAS
Sherold miste zijn vader toen hij opgroeide. Nu hij zelf kinderen heeft, worstelt hij soms met zijn rol als vader. ‘Het is moeilijk zonder goed voorbeeld.’
De vader van Sherold (25) uit Rotterdam verdween uit beeld toen de jongen 6 jaar was. ,,Ik was vroeger vaak eenzaam,'' vertelt hij. ,,Bij voetballen stonden alle vaders langs de lijn, behalve de mijne.
Als ik bij vriendjes at, zag ik hoe gezellig het was met z'n allen. Mijn moeder deed haar best om vader en moeder tegelijk te zijn. Maar je moeder vertel je niet alles. Vragen over verliefdheid en seks stelde ik haar niet. Met haar stoei je ook niet. Ik miste een vaderfiguur.''
Met zijn eigen kinderen doet Sherold het anders. Hij staat altijd klaar voor zijn stiefzoon van 12, zoon van 6 en dochter van 2. Dat ging niet vanzelf. ,,Ik wist niks van opvoeden. Ik stond er ook niet bij stil. Ik dacht bijvoorbeeld dat ik agressief hoorde te zijn. Dat ik meer bereikte door te schreeuwen. Ik wist niet beter.
Afwezigheid vader blijkt een probleem Bij een groot Brits onderzoek A good childhood werd het gevolg van een afwezige vader onderzocht. Hoewel de vader minder belangrijk is in het leven van een kind dan de moeder, blijkt zijn afwezigheid wel een probleem te zijn. De onderzoekers concludeerden dat hoe betrokkener de vaders zijn, hoe meer vrienden de kinderen hebben. Ze hebben meer inlevingsvermogen, meer zelfvertrouwen, zijn blijer met hun leven en bereiken meer op academisch niveau. Ietje Heybroek van de Praktijk voor ouder/kindrelaties in Blaricum: ,,In mijn praktijk zie ik ook vaders die geen contact meer hebben met de kinderen. Ze kunnen vaak niet tegen het gezeur met hun ex. Ze zijn de ruzies beu en de strijd om hun kind. Dan houdt het contact vaak op. ,,Vaders richten zich op een nieuwe liefde en een eventueel nieuw gezin. Wel met pijn in hun hart, maar ze hebben voor hun gevoel geen andere keuze. Jammer. Want een kind heeft zowel zijn moeder als vader nodig als rolmodel. Moeders handelen meer vanuit gevoel, vaders vanuit verstand. Het is belangrijk beide kanten mee te krijgen. Zeker in de puberteit is een voorbeeld cruciaal. Kinderen willen zich identificeren. Dit hoeft trouwens niet per se met de eigen vader te zijn, een stief- ouder kan die rol ook vervullen. Een goede stiefvader die veel opvangt, beperkt de 'schade' van de afwezige vader,'' meent Heybroek. |
,,Huilen mocht mijn zoon niet. Dat doe je niet als jongen. Onzin natuurlijk. Dat weet ik inmiddels. Nu troost ik mijn zoon gewoon als hij is gevallen. Net zoals ik het niet stoer vond achter de kinderwagen. Ik probeerde het nonchalant met één hand, maar dan slingert die wagen alle kanten op. Dat werkt niet. Dat moest ik allemaal leren. Mijn vriendin en ik hebben dat samen gedaan. Daardoor doe ik het nu goed als vader. Daar ben ik trots op.''
Afwezige vaders zijn een hot item. Diverse projecten richten zich op deze doelgroep. Zo begon afgelopen weekend het project Vitamine V van Orville Breeveld. Dat trainingstraject moet duidelijk maken dat kinderen vaders net zo hard nodig hebben als vitamines. In jongerencentrum The Mall in Rotterdam draait sinds vorig jaar het jongevadersproject van Youth for Christ.
,,Wij hebben vooral te maken met Antilliaanse en Surinaamse jongens,'' vertelt Alvindo Emanuels in The Mall. ,,In die cultuur is het meer regel dan uitzondering dat vaders ervandoor gaan. Het gaat van generatie op generatie. Veel jongens uit deze buurt weten daardoor niet wat het inhoudt om vader te zijn. Ze hebben niet geleerd welke verantwoordelijkheden het vaderschap met zich meebrengt. Dan gaat het vaak fout. Dat moet veranderen. Door een betrokken vader kan een kind zich veel beter redden in deze maatschappij.''
Andrew (33) maakte dezelfde fouten als zijn vader. De jaren waarin zijn vader thuis woonde, bracht hij meer tijd door bij vriendinnen en in de kroeg dan bij zijn gezin. Uiteindelijk vertrok hij. Andrew zag hem jaren niet. ,,Ik miste hem wel. Ook al bemoeide hij zich nooit met de opvoeding en deden we bijna nooit leuke dingen samen, ik keek heel erg tegen hem op.
,,Ik genoot van simpele dingen als samen de auto wassen. Ik snapte niet waarom hij het contact verbrak. We hebben het daar nooit over gehad. Ik heb moeite me te uiten. Stop mijn gevoelens meestal weg. Dat deed ik ook met mijn eigen zoon.''
Andrew was 19 toen hij vader werd. Zijn zoon Nigel was 3 toen Andrew en Nigels moeder uit elkaar gingen. Andrew nam zich voor het beter te doen dan zijn pa. ,,Mijn ex verlangde van alles. Ze wilde dat ik me aan al haar regels hield en zeurde constant aan mijn kop. Dat trok ik niet. Zo maakte ze het contact onmogelijk.
,,Me terugtrekken was mijn enige optie. Ik dacht wel elke dag aan hem, maar deed er niks aan. Misschien was dat bij mijn vader wel hetzelfde. Maar een kind heeft daar niks aan. Ik heb veel goede jaren van mijn zoon gemist. Vreselijk.''
Inmiddels is Nigel 14 en is het contact hersteld. Heel close zijn vader en zoon nog niet. ,,De basis ontbreekt. Daardoor snappen we elkaar vaak niet goed. Het is heel apart dat de geschiedenis zich herhaalt. Ik had beter moeten weten. Beter moeten doen. Maar blijkbaar werkt dat niet zo.'' Met zijn dochtertje van 2 is de band veel sterker.
Jongerenwerker Alvindo Emanuels herkent de verhalen. Ook hij groeide op zonder vader. ,,Juist als je zelf een baby krijgt, mis je een goed voorbeeld en ga je zelf sneller de fout in. Ik wist ook niet hoe ik dingen moest aanpakken als vader.
,,Als je zelf nooit met een verhaaltje naar bed bent gebracht, dan doe je dat bij je eigen kind ook niet. Of je denkt dat het de taak van de moeder is. Net als je kind ophalen bij de oppas. Veel vaders vinden dat niet spannend. Maar het hoort erbij.''
Het jongevadersproject bestaat uit diverse opvoedingsthema's. Vaders gaan om de week met hun kinderen op stap. Naar de Euromast, de dierentuin of de kartbaan om zo de band te versterken.
,,Het is goed dat deze jongens er met elkaar over praten,'' zegt Emanuels. ,,Dan merken ze dat andere vaders hetzelfde meemaken. Dat zij ook moeite hebben met verantwoordelijkheid nemen. Ze denken meer na over hun rol. Wat is een vader? Hoe belangrijk is hij voor een kind? Wat heb je zelf gemist? Die confrontatie is niet altijd makkelijk.
,,We merken ook dat ze vooruitgaan. Ze worden rustiger. Sommige vaders schreeuwen minder tegen hun kinderen. Zien in dat het ook anders kan. Deze vaders doen hun best en de band met hun kinderen verbetert. Dat is ons doel.''