maandag, juli 30, 2007

27. Burgerinitiatief-gate

Kamer niet gediend van mondige burgers?

NRC Handelsblad - Marc Chavannes – Redacteur NRC Handelsblad - 2006-06-17

O P K L A R I N G E N - Marc Chavannes

Sinds jaar en dag zeggen ministers en Kamerleden dat het nodig is de burger meer bij de politiek te betrekken. Niemand spreekt tegen dat er een kloof moet worden gedicht. D66 heeft er een stoet lijsttrekkers aan versleten, met minimaal resultaat. Nederland is nog steeds een land waar burgemeesters door 'Den Haag" worden aangewezen en waar provinciale bestuursvoorzitters Commissaris der Koningin heten, als waren zij afgezanten van de tsaar.

Ruim een jaar geleden trad D66-minister van Bestuurlijke Vernieuwing De Graaf af nadat de Eerste Kamer de gekozen burgemeester had getorpedeerd en herziening van het kiesstelsel geen beter lot te wachten stond. Om de coalitie te redden werd eind maart 2005 een Paasakkoord gesloten waarin CDA en VVD coalitiepartner D66 aan boord hielden door de noodzaak van 'brede bestuurlijke vernieuwing' te belijden. De 'democratische legitimatie' moest worden versterkt.

Sindsdien is het stil geworden rond gekozen burgemeester en referendum. Een Nationale Conventie bestudeert andermaal de inrichting van ons staatsbestel. Een Burgerforum van 140 aselect gekozen Nederlanders buigt zich onder leiding van een tv-theologe over het kiesstelsel - de sfeer zit er goed in, wie weet komen zij wel met een kiesdrempel of een andere beproefde nieuwigheid.

Dromen staat iedereen vrij. Als de enthousiaste deelnemers aan die bijeenkomsten maar niet denken dat Den Haag zit te wachten op hun zorgvuldig uitvergaderde voorstellen. Er zullen in de politiek best voorstanders van deze of gene vondst zijn, maar als een semigepensioneerde senator ook wel eens een naar hem genoemde Nacht wil beleven, wordt het weer niets.

Voorstanders van staatkundige modernisering konden in februari hun hart ophalen toen de Tweede Kamer het eigen Reglement van Orde zo aanpaste dat burgers een onderwerp kunnen agenderen. De Kamer blijft vervolgens vrij daarmee te doen wat hij wil.

Gevolg is dat burgers met minstens 40.000 handtekeningen sinds l mei een 'burgerinitiatief kunnen indienen. Het eerste is al binnen, van Clean Air Nederland, dat in dit geval pleit voor een wettelijk recht op een rookvrije werkplek in de horeca.

De Commissie voor de Verzoekschriften en Burgerinitiatieven heeft de inzending bekeken en afgewezen. Zo dreigt de Tweede Kamer een goede kans te missen het sinds Fortuyn gevreesde kiezersvolk serieus te nemen. Zoals GroenLinkser Duyvendak in januari zei bij de behandeling van het voorstel om een Burgerinitiatief in te voeren: „Het gaat om verkleining van de afstand burger-politiek, om de onderwerpen die wij niet bespreken, om de politieke taboes. Veel burgers voelen zich genegeerd, miskend. Terecht of niet, het is in een democratie ongewenst."

Bij die gelegenheid pleitten de fracties van CDA, WD en SGP met succes voor verhoging van de toelatingsdrempels voor dit opgevoerde petitierecht. Zij menen dat 'de vertegenwoordigende democratie' genoeg signalen uit de maatschappij oppikt en willen niet dat jan en alleman de Kamer van zijn werk houdt. In het oorspronkelijke voorstel, met verve verdedigd door Kamervoorzitter Weisglas, volstonden 15.000 handtekeningen; dat werden er 40.000. Er kwam ook een bepaling dat het Burgerinitiatief over twee jaar opnieuw tegen het licht wordt gehouden.

De Commissie Verzoekschriften stelt nu voor het initiatief tegen roken in café en restaurant niet in behandeling te nemen op grond van een gezochte redenering. De grond voor afwijzing is dat de Kamer in de afgelopen twee jaar een besluit heeft genomen over een kwestie. Weliswaar is er in de gebruikelijke zin van het woord geen besluit genomen, maar de Kamer heeft wel met de minister van Volksgezondheid overlegd over een 'stappenplan op weg naar een rookvrije horeca'. De eet- en drinksector heeft namelijk een uitzondering bedongen op de sinds l januari 2004 wettelijk verplichte rookvrije werkplek. De horeca doet zo weinig voor dat stappenplan dat de minister dreigt met een tabaksverbod, maar het plan loopt tot 2008.

En dan komt de redenering die leidt tot afwijzing. Liefhebbers van gewoon Nederlands, riemen vast. De commissie overweegt „dat de Kamer geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid om na één van de bovengenoemde algemeen overleggen een uitspraak te doen houdende afkeuring van de uitzonderingspositie van de horeca en/of afkeuring of wijziging van het stappenplan, dat dit geheel van handelingen, daar de Kamer geen moties van instemming pleegt te behandelen, moet worden beschouwd als instemming met de uitzonderingspositie en het stappenplan, laatstelijk bevestigd in juni 2005..."

Kortom, wie niet afwijst, stemt toe en dat is ook een besluit. Dit heeft veel van een smoes van een meerderheid die geen zin heeft het uitgesmeerde stappenbeleid ('We komen er samen wel üif) te onderbreken. In de eerste de beste zaak waarin 63.000 burgers zeggen: kom op, Kamer, een beetje actie graag, gebruikt de Kamer (als hij het voorstel van de commissie volgt) een foefje om te voorkomen dat het pad van pappen en nathouden wordt drooggelegd door mondige burgers.

Overigens is er heel wat gebeurd op kantoor. Wie in de jaren '80 of de vroege jaren '90 aandrong op minder rook, werd aangekeken als een zevendedagsadventist. Dat taboe is intussen gekanteld. Maar gezellig uit eten en drinken gaan betekent in Nederland nog steeds dat je na thuiskomst je hoofd en je kleren voor het open raam moet hangen. Waarom de honderdduizenden die iedere dag werken in die blauwe horecalucht geen recht op een rookvrije werkplek hebben, kan niemand uitleggen. De doemvoorspellingen van de New Yorkse horeca zijn ook niet uitgekomen.

De Kamer, die hier dinsdag over debatteert, speelt niet alleen met de gezondheid van al die indirecte rokers. Hij introduceert een nieuw democratisch lokmiddel en overweegt binnen twee maanden de deur dicht te smijten bij het eerste geval waarin behandeling van zo'n voorstel een beetje lastig kan worden. Signaal: de burger is klant geworden van de overheid, die moet op eigen risico diensten kopen en geen praatjes hebben. Kamerleden die hier aan meewerken moeten niet raar opkijken als de kiezers de volgende keer hun portie weer aan de lijst Fikkie geven.

opklaringen@nrc.nl

-----------------------------------------------------------------------
Nawoord van Vader Kennis Centrum:

Van de nek omgedraaid burgerinitiatief tot Regeringsinitiatief

Het boven in NRC besproken Burgerinitiatief voor een rookvrije horeca werd in de Tweede Kamer dus definitief de nek omgedraaid.

Het rookverbod in de horeca is er echter wel gewoon gekomen, maar nu op initiatief van de regering. Per 1 juli 2008 wordt de Nederlandse horeca rookvrij. Het is nu echter geen burgerinitiatief meer, maar een Regeringsinitiatief.

Ondanks alle regeringsretoriek over “Samen werken, samen leven” en over regeren in dialoog met de samenleving blijkt de Nederlandse politiek daarmee niet gediend van mondige burgers.

Zie voor de ontwikkelingen sinds de publicatie van bovenstaand artikel het dossier “Tabaksbeleid” op de website van de Tweede Kamer:

Dossier Tabaksbeleid - Tweede Kamer

Lees verder

woensdag, juli 18, 2007

25. Britse rechters draaien hoofdverblijfplaats van gescheiden kinderen om

Rechters komen op voor vaders
NieuwNieuws.nl - J. Peters | 16-07-07 | 12:19 | Link | 12 reacties |

Hoge Britse rechters hebben een stevige waarschuwing gegeven aan gescheiden moeders die hun kinderen bij de vader weghouden.

Rechters zullen er voortaan eerder voor kiezen om de kinderen bij de moeder vandaan te halen en de opvoeding van het kroost aan de vader toe te wijzen. Dit berichtte de Britse krant The Guardian vandaag.

De waarschuwing geeft een hardere lijn aan van de Britse justitie die in het verleden dit laatste middel nauwelijks inzette. Volgens de wet moeten rechters oordelen in het belang van de kinderen als de ouders zijn gescheiden. Meestal kiezen rechters ervoor dat kinderen beide ouders intensief blijven zien, maar sommige moeders negeren deze instructies volledig tot vaak grote frustratie van de vaders. Verscheidene organisaties in Groot-Brittannië komen op voor de rechten van gescheiden vaders die van de moeders geen contact met hun kinderen mogen hebben, zoals Fathers 4 Justice.
-------------------------------------
Britse rechters draaien hoofdverblijfplaats van gescheiden kinderen om
bron: The Guardian - 16/07/07


Waarschuwing aan gescheiden moeders die het contact tussen kinderen en hun vaders frustreren of bemoeilijken.

De Britse Hogere rechters hebben een sterke waarschuwing aan gescheiden moeders gegeven, indien ze de gerechtelijke uitspraken naast zich neerleggen die het contactrecht tussen vader en de kinderen bepaalt. De moeders die de vaders en hun kinderen trachten te vervreemden door de gerechtelijke uitspraken te negeren, riskeren op die manier hun recht te verliezen om samen te wonen met hun kinderen.

In twee recente gevallen heeft het Hof van beroep vonnissen bevestigd waarbij de rechters het hoofdverblijf van de kinderen van de moeder naar de vader wisselden nadat de moeder het frequente en regelmatig contact tussen de kinderen en hun vader tegenhield.

In het recentste vonnis van vorige week beklemtoonden de drie rechters van het Hof van beroep het belang van "krachtig" handelen in die gevallen waarbij het contactrecht wordt genegeerd. Deze gevallen signaleren een hardere aanpak door de rechters, die in het verleden zelden deze laatste wanhopige optie gebruikten. De wet vereist dat rechters hun uitspraken in het belang van het kind nemen en zij werken op het principe dat het doorgaans in het belang van een kind is om na de scheiding een frequent en regelmatig contact te blijven onderhouden met hun beide ouders.

Wanneer een moeder krachtig weigert om het kind bij de vader te laten verblijven, terwijl hij hier wel om verzoekt, kan de rechter als enige oplossing van het geschil vinden dat het kind dan verder dient te wonen bij de vader.

Het recentste geval betreft een vijf jaar oud meisje, dat sinds de geboorte bij haar moeder gewoond heeft terwijl die de laatste vier jaar elk contact tussen vader en kind geweigerd had. Hierdoor is volgens het Hof de vader een virtuele vreemdeling voor het kind geworden. De rechter die oorspronkelijk het geval hoorde, gaf bevel dat het meisje bij haar vader moest gaan wonen, maar de moeder ging in hoger beroep.

Het Hof oordeelde, binnen de zes dagen na het originele vonnis en verwierp het beroep van de moeder en zond het geval terug naar de eerste rechter met bevel tot therapeutische behandeling van de moeder en het meisje.

Het geval komt drie weken na een gelijkaardige uitspraak van het Hof van beroep die het beroep van een moeder verwierp tegen een besluit dat haar acht jaar oude zoon voortaan moet verder wonen bij zijn vader. Het paar was nooit gehuwd.

De rechters stelden dat de moeder een zeer vijandige houding had tegenover het contact tussen de zoon en de vader. De moeder moeide zich met het contact dat ze ook voor een lange periode frustreerde. De jongen wilde bij zijn moeder verder blijven wonen en de rechter die de originele uitspraak maakte, vond haar een goede moeder, maar zei dat haar gedrag omtrent het contact met haar vroegere partner met zijn zoon "verschrikkelijk" was.

Een prestatiebeoordeling suggereerde dat zij aan een persoonlijkheidsstoornis leed, en dat het geschil van de ouders uiteindelijk zou leiden tot psychologische problemen voor de jongen.

Het bleek dat zij geen inzicht in haar gedrag had en niet in staat was om dat te veranderen. De zelfstandige sociale hulpverlener die aangesteld was om een aanbevelingen te doen, besloot dat de jongen bij zijn vader zou moeten gaan wonen. De bemoeienis met de contactrechten tussen vader en zoon maakte dat de moeder als ouder niet bekwaam genoeg was, hoewel ze een "uitstekende" verhouding met haar zoon had.



Dank aan het Familyrights4Europe Forum, en aan Family4Justice België en Goudi voor de vertaling in het Nederlands

dinsdag, juli 03, 2007

23. Britse "Free Michael Cox campagne" van Fathers-4-Justice doet ook een beroep op de solidariteit van Nederlandse vaders

Fathers-4-Justice Free Michael Cox Campagne

Michael Cox, een Britse co-vader van 3 kinderen en juridisch adviseur van Fathers-4-Justice in Engeland, is door de Britse staat gevangen gezet in de gevangenis van Bristol, omdat hij uit principe weigert kinderalimentatie aan het Britse Bureau Inning Ouderbijdragen (CSA) te betalen, waar hij al jarenlang voor de helft van de tijd voor zijn drie kinderen zorgt en de helft van de kosten draagt. Zijn ex-vrouw en drie kinderen steunen hem daarin. Zijn kinderen en Fathers-4-Justice zijn nu samen in Engeland de “Free Michael Cox” Campagne gestart.

Verdere bijzonderheden zijn te vinden op de speciale “Free Michael Cox” website bij Fathers-4-Justice.

Zie verder ook de volgende video van de “F4J Free Michael Cox” Campagne in Engeland: http://www.youtube.com/watch?v=b6BnKVzP40g


Afgelopen zondag 1 juli heeft Fathers-4-Justice een demonstratie gehouden voor de gevangenis van Bristol waar Michael Cox vastzit om hem vrij te krijgen.

Hieronder diverse video’s van deze F4J Demonstratie voor de gevangenis van Bristol van afgelopen zondag:


Wat kun je zelf doen ter ondersteuning van de Free Michael Cox Campagne van Fathers-4-Justice?!

Heel veel:

1. Fathers-4-Justice roept alle Britse en Nederlandse vaders uit protest nu op te stoppen met het betalen van kinderalimentatie of chaos te creëren in het betalingsverkeer.

2. Verder worden buitenlandse vaders opgeroepen om via de Britse Ambassades en Britse Consulaten in tientallen gezamenlijk een ondertekende petitie af te geven waarin om de vrijlating van Michael Cox wordt gevraagd. In het geval een bij een Britse ambassade of consulaat in het buitenland afgegeven petitie door 10 of meer mensen werd ondertekend, is het standaardprocedure bij de Britse overheid dat deze dient te worden doorgezonden naar het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken in Westminster London, die de zaak dan verder dient te onderzoeken.

Doe daarom zelf dus ook actief mee met de Fathers-4-Justice Free Michael Cox Campagne!!! Je eigen initiatieven kunnen net het verschil maken.


Bij de BBC kun je tenslotte ook nog een oude BBC-nieuwsvideo bekijken van Michael Cox van drie jaar geleden in het BBC programma van Sue Littlemore (12 juli 2004) >> het is uniek materiaal >> Wel graag even geduld met de BBC, het downloaden gaat erg traag, maar het wachten is dan ook werkelijk meer dan de moeite waard >> niet alleen zie je Michael Cox zijn situatie met zijn 3 kinderen en het falende Engelse familierecht uitleggen, maar ook hoor je de toenmalige leider van de Britse Conservatieve Partij Michael Howard al in 2004 in het Britse lagerhuis gelijkwaardig ouderschap na scheiding bepleiten en verdedigen

The BBC's Sue Littlemore - "Fathers' groups have long been arguing that court decisions are stacked against them"
BBC-Videolink: http://news.bbc.co.uk/media/video/40375000/rm/_40375337_fathers18_littlemore_vi.ram


Voor verdere bijzonderheden zie ook de speciaal door Fathers-4-Justice in het leven geroepen "Free Michael Cox Website"


Peter Tromp

Vader Kennis Centrum

maandag, juli 02, 2007

22. Het onderscheid vervaagt - Stand van het land: de seksen (Maandagbijlage van de Volkskrant van 25 juni 2007 onder redactie van Dorien Pessers)

De Volkskrantbijlage van maandag 25 juni 2007 kreeg als titel mee "Het onderscheid vervaagt. Stand van het land: de seksen" en stond onder redactie van Dorien Pessers, in 1987 een van de oprichters van het Clara Wichmann instituut en momenteel ondermeer hoogleraar rechtstheorie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.

Klik op het plaatje voor een eenmalige vergrote weergave van het artikel.

In haar redactionele artikel spreekt Dorien Pessers zorg uit over een aantal maatschappelijke ontwikkelingen en uitwassen die het gevolg zijn van een doorgeschoten feminisme.

1. Achterblijvende leerprestaties van jongens in het onderwijs
In aansluiting op rector magnificus Steven Lamberts van de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR) in zijn Dies Natalis rede van 2005 spreekt nu ook Dorien Pessers haar grote zorg uit over de achterblijvende leerprestaties van jongens in het gefeminiseerde onderwijs.

Dorien Pessers schrijft: "De socialisering van jongens is tot aan hun volwassenheid vooral in handen van vrouwen gekomen. Vrouwen ontkennen liever het driftleven van jongens dan dat zij hun leren hun driften te beheersen en te sublimeren. Vrouwen begeleiden leerlingen liever dan dat zij deze krachtig leiden. De omstreden onderwijsmethode van het nieuwe leren -waarin het autoritaire docent-leerlingmodel is afgeschaft ten behoeve van een horizontaal model van coaching- zijn typisch vrouwelijke methoden. Het wekt daarom geen verbazing dat steeds minder mannen in het onderwijs willen werken. Dat de schoolprestaties van jongens achterblijven bij die van meisjes, en dat ook steeds minder jongens voor exacte vakken kiezen, kan mede verklaard worden door hun socialisering in een gefeminiseerd onderwijssysteem."

2. Doorgeschoten familierecht ten gunste van vrouwen in de private sfeer
Al veel eerder in haar opinieartikel "Big mother - Vaders doen er niet toe, kinderen zijn de dupe: de macht van moeders is grenzeloos" in NRC Handelsblad van 20 december 2003 sprak Dorien Pessers grote zorg uit over het doorgeschoten familierecht.

Dorien Pessers schreef toen: "Vrouwen beslissen van wie ze kinderen willen krijgen en of ze nog iets met de verwekker te maken willen hebben. Het doorgeschoten familierecht richt zich niet meer op gezinnen maar op individuen, ten koste van vaders en vooral kinderen.

In het familierecht van veel Europese landen hebben zich in de afgelopen vijfentwintig jaar revolutionaire veranderingen voltrokken. Niet het klassieke heteroseksuele gezin is nog de hoeksteen van het familierecht, maar het individu dat naar eigen seksuele en morele voorkeur bepaalt of en hoe het een gezin zal stichten: heteroseksueel of homoseksueel, biologisch of kunstmatig, tijdelijk of duurzaam. Door de opmerkelijke snelheid van de veranderingen ontstaat de indruk dat er van maatschappelijke consensus sprake was. Die indruk is onjuist. Het was vooral - in de woorden van de Franse sociologe Evelyne Sullerot - de ,,bulldozergeneratie van `68'' die, eenmaal aan de macht, deze veranderingen wist af te dwingen. Deze generatie gaf blijk van een aversie tegen het traditionele gezin, dat onderdrukkend voor vrouwen en kinderen, reactionair en `systeembevestigend' werd gevonden. Niet het verschil, maar de gelijkheid tussen de seksen zou uitgangspunt van het familierecht moeten worden. Niet institutionele dwang, maar persoonlijke keuzevrijheid, niet onmondigheid, maar mondigheid van kinderen. Persoonlijke, seksuele en relationele zelfbeschikking werden de nieuwe beginselen van het familierecht.

In Nederland vond de ik-generatie vooral in D66 een politieke partij die van individuele zelfbeschikking haar pointe d'honneur maakte. Buiten het parlement was het de rechterlijke macht die voor de `doorbraakjurisprudentie' zorgde. Het rechtspolitiek activisme ging gepaard met dédain voor degenen die zich op het traditionele, op bloedverwantschap gebaseerde, gezin beriepen. Niet de bloedband, maar liefde en verantwoordelijkheid maakten iemand tot ouder. Ook mocht nauwelijks worden gewezen op het belang van vaders voor de socialisatie van kinderen; dat zou een verkapt pleidooi voor herstel van het patriarchale gezin inhouden. Hetzelfde gold voor het belang van het kind: ook dat werd als een heimelijk reactionair argument afgedaan. Zelfs een beroep op het belang van het gezin als zodanig werd als not done beschouwd. Kortom, elk belang dat het individu in zijn vrijheid zou beperken, werd als niet terzake doende van tafel geveegd.

Aldus werd het familierecht gedemonteerd en aangepast aan de verlangens van seksuele en relationele zelfbeschikkers. Van de institutionaliserende en symboliserende functie van het familierecht is weinig over. Steeds meer lijkt het familierecht op een gereedschapskist waarmee burgers - mede dankzij de medische biotechnologie - hun eigen verwantschapsrelaties en stambomen in elkaar kunnen knutselen.

Tot een jaar of vijfentwintig geleden was de kern van het familierecht het huwelijk. Antropologisch gezien een buitengewoon intelligent instituut. Het huwelijk smeedt immers niet alleen, via een horizontale as, een man en vrouw aaneen (en daarmee twee families), maar ook, via een verticale afstammingsas, de generaties. Huwelijk en afstamming hangen dus onverbrekelijk samen. Kinderen worden vanaf hun geboorte ingevoegd in een duurzaam en genealogisch verband dat identiteit, veiligheid en zekerheid verschaft. Dit genealogische systeem is een referentiesysteem, dat het leven van het kind in een - zowel naar het verleden als naar de toekomst gericht - tijdsperspectief plaatst. Het bestaan van het kind verwijst naar het leven van zijn voorouders, zijn ouders en naar zijn eigen plaats in de keten van generaties.

In het nieuwe familierecht ontbreekt de aandacht voor dit institutionele karakter van het huwelijk, dat zo bevorderlijk is voor de onvoorwaardelijke invoeging van kinderen, voor hun identiteit en voor de familiale cohesie. Huwelijkse en niet-huwelijkse vormen van ouderschap zijn vrijwel aan elkaar gelijk gesteld.

Deze juridische gelijkwaardigheid kan echter niet verhullen dat grote ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, tussen vaders en moeders, en tussen kinderen is ontstaan. Het is de zelfbeschikkende moeder die bepaalt of en zo ja onder welke voorwaarden zij een man zal toelaten tot het vaderschap. Kiest zij voor een vaste relatie met een man en staat zij toe dat hij het kind erkent? Of kiest zij voor een one night stand in de hoop dat daaruit een kind zal worden geboren? Kiest zij voor een relatie met een vrouw met wie zij door middel van spermadonatie een kind krijgt? Staat zij toe dat haar vriendin het kind adopteert? Of kiest zij ervoor alleen een kind te krijgen, van een anonieme spermadonor, of van een bekende spermadonor, aan wie zij nu en dan omgang met het kind toestaat? In het nieuwe familierecht lijkt de macht van de ongehuwde moeder grenzeloos.

Buiten het huwelijk is er geen man die vanzelfsprekend de juridische vader wordt over het kind dat hij heeft verwekt. Zelfs niet nu dankzij DNA-onderzoek het biologische vaderschap met honderd procent zekerheid is vast te stellen. Sterker nog, op hetzelfde moment is sprake van een bizarre fragmentatie van het vaderschap. Het familierecht kent inmiddels twaalf categorieën vaders: de biologische, de sociale, de juridische vader; de stiefvader, de adoptievader, de stiefouderadoptievader; de verwekker, de verwekker die als partner toestemming heeft gegeven voor kunstmatige inseminatie; de anonieme spermadonor, de bekende spermadonor, de goed bekende spermadonor; en ten slotte de dode vader met wiens ingevroren sperma post mortem een kind is verwekt."

De zorg van Dorien Pessers over een volstrekt ten gunste van vrouwen doorgeschoten matriarchaal familierecht is niet verdwenen. Nu schrijft zij: "Was de gezinssfeer altijd al de plaats waar vrouwen de feitelijke macht konden uitoefenen, inmiddels hebben zij daartoe ook de juridische mogelijkheden. Echtscheiding wordt in veruit de meeste gevallen door vrouwen aangevraagd. De kinderen worden in de meeste gevallen aan de moeders toegewezen. Buiten het huwelijk bepalen vrouwen wie zich de vader van hun kind mag noemen, als zij al een vader voor hun kind wensen. De angst van mannen om hun kinderen te verliezen als zij door hun vrouw worden verlaten, leidt niet zelden tot een welhaast vrouwelijke inschikkelijkheid bij mannen."

3. Geseksualiseerde cultuur in de publieke ruimte waarin seksualiteit en voortplanting ontkoppelt zijn
Ook de ontkoppeling van voortplanting en seksualiteit en de uitwassen daarvan in de cultuur en de publieke ruimte ontmoeten bij Dorien Pessers terecht veel kritiek.

Zij schrijft daarover: "De ontkoppeling van voortplanting van seksualiteit heeft ook voor vrouwen de rol van seksualiteit veranderd en tot een zelfstandige bron van lust en plezier gemaakt. De seksualisering van onze cultuur wordt zeker niet alleen door mannen veroorzaakt. Vrouwen blijken als producent en consument van harte deel te nemen aan de pornocultuur, vaak zelfs zo platvloers dat de Amerikaanse journaliste Ariel Levy van female chauvinist pigs spreekt."

Zie ook: