Vader Kennis Centrum richt zich op ontsluiting van informatie en kennis die eraan bijdraagt om de gelijkwaardige rol van beide ouders en genders bij de opvoeding van, de zorg voor en het onderwijs aan kinderen - zowel vòòr als na een scheiding - op juiste waarde te schatten en met overheidsbeleid te ondersteunen op een wijze die aan inzet en betrokkenheid van beide ouders/genders voor kinderen recht doet. (Contact)
Gepost door
Peter Tromp (Fathercare)
op
maandag, maart 22, 2010
Labels: Camiel Eurlings, Landelijke Verkiezingen 2010, Mannenemancipatie, Politiek, vaderschap, Wouter Bos
1. De Kwestie: nieuwe echtscheidingswet papieren tijger? - LLiNK Radio - OBA Live uitzending: 8 april 2009
Videoweergave (Klik op de link of de foto hieronder voor het afspelen van dit radiofragment (25 minuten) of klik met de rechtermuisknop en kies voor 'opslaan als..')
Sinds 1 maart 2009 is een nieuwe wet van kracht die ouders verplicht om na de scheiding een ouderschapsplan op te stellen. Is dit de oplossing voor zogenaamde vechtscheidingen, of is de wet een 'papieren tijger'?
..........................................
2. De emancipatie van mannen - LLiNK Radio - Atlas uitzending: 1 maart 2009
Podcast (Klik op de link of de foto hieronder voor het afspelen van dit radiofragment (24 minuten) of klik met de rechtermuisknop en kies voor 'opslaan als..')
Radiodebat op LLiNK.nl tussen advocate Gabi Van Driem en pedagoog Peter Tromp van het Vader Kennis Centrum.
Jarenlang wordt er gestreden voor emancipatie van de vrouw, maar hebben mannen eigenlijk dezelfde rechten als vrouwen? Als het gaat om voogdij, omgangsregelingen en ouderschapsverlof trekken mannen vaak aan het kortste eind. Volgens Peter Tromp van het Vader Kennis Centrum komt dat doordat we leven in een moedermaatschappij.
Posts
Posts
Steeds wanneer we getuige zijn van een daad, waarvan we voelen dat deze onrechtvaardig is, en dan niet handelen, worden we zelf ook partij in (dat) onrecht. Degenen die herhaaldelijk passief zijn in het aangezicht van onrecht, ondervinden al snel dat hun karakter aangetast en veranderd wordt naar onderdanigheid.
De meeste handelingen van onrecht zijn verbonden met slecht bestuur, wanneer bestuur goed is wordt onbeantwoord onrecht zeldzaam.
Door geleidelijke aantasting van het karakter van een volk, is de uitwerking van gemeld, maar onbeantwoord, onrecht veel groter dan aanvankelijk lijkt. Moderne communicatie-staten confronteren hun bevolking, door hun schaal, homogeniteit en excessen, met een stortvloed zonder precedent van waargenomen, maar schijnbaar onbeantwoordbaar onrecht.
Uit: 'Samenzwering als bestuursvorm' (‘Conspiracy as Governance’); Julian Assange, Oprichter Wikileaks, 3 december 2006
1 opmerking:
Op donderdag 11 maart 2010 gaf demissionair Minister van Verkeer en Waterstaat, Camiel Eurlings, te kennen zich te willen richten op [zijn nog te vormen] gezin. Als gevolg hiervan trekt Camiel Eurlings zich terug uit de politiek.
Een dag later doet Wouter Bos, fractievoorzitter van de PvdA, voormalig vice-Premier en voormalig Minister van Financiën hetzelfde. De algehele teneur in de Nederlandse pers is positief. Men vindt het ‘moedig’ van deze heren dat zij kiezen voor hun gezin. Wouter Bos gaf in een interview aan dat hij z’n kinderen wilde zien opgroeien, “Wat is er nou belangrijker dan dat?”.
Beide heren laten serieus potentieel lopen. Camiel Eurlings wordt genoemd als ‘kroonprins’ binnen het CDA en Wouter Bos is kandidaat voor het Premierschap. Nogmaals, men vindt het moedig en is vol of over het feit dat deze heren kiezen voor hun kinderen. Ik denk dat de kinderen van Wouter en Camiel ook blij zullen zijn dat ze hun vader vaker zien en dat hij een actief onderdeel is van hun jeugd.
Maar stel je nu eens voor dat Wouter Bos z’n huwelijk over een jaar op de klippen loopt [ik gun het hem niet]. Als gevolg hiervan gaat hij scheiden. Kan gewoon gebeuren, komt namelijk wel eens voor. Bij het uitspreken van de scheiding kent de rechter het ouderlijk gezag toe aan beide ouders. Tevens ligt er een ouderschapplan onder de gerechtelijke beschikking die de exacte invulling aangeeft aan de zorgregeling. So far so good zou je denken.
Dan gebeurt er iets moois. Wouter’s ex wordt verliefd en na enige tijd geeft ze aan te willen gaan samenwonen, in, laten we zeggen, Maastricht. Wouter protesteert uiteraard maar de liefde is sterker. Wouter’s ex wil met de kinderen naar Maastricht om daar met haar nieuwe liefde een nieuw bestaan op de bouwen.
Ze komen er samen niet uit, er komt een rechtszaak. Wouter wil primair dat de rechter z’n ex verbiedt om naar Maastricht te verhuizen, dit zou immers niet in het belang van de kinderen zijn. Secundair wil hij, mocht de rechter z’n ex toestaan om naar Maastricht te verhuizen, dat de rechter de kinderen aan hem toewijst zodat ze bij hem in Amsterdam kunnen blijven wonen, z’n ex wil immers naar Maastricht. Ten aanzien van de zorgregeling voor z’n ex geeft hij haar alle vrijheid om dit in te vullen. Zijn ex wil behalve toewijzing van de kinderen ook dat de zorgregeling beperkt wordt tot één weekend in de twee weken, ze wil haar nieuwe bestaan immers in alle rust opbouwen, samen met haar nieuwe vriend en de kinderen.
In de uitspraak besluit de rechter dat de moeder vrij is om naar Maastricht te verhuizen met de kinderen. Tevens besluit de rechter tot een bezoekregeling van eens in de twee weken. Paf.
Daar staat deze moedige man. Door het volk geprezen om z´n keuze, vast een goed vader voor z´n kinderen. Hij gaat in ieder geval voor z´n kinderen. Echter, door de Nederlandse Staat is hij veroordeeld om eens in de twee weken van Amsterdam naar Maastricht op en neer te rijden om z´n kinderen op te halen en een dag later weer terug te brengen. En z’n kinderen? Die zijn van staatswege ontvaderd.
Moraal van het verhaal? Wouter en Camiel; count your blessings. Jullie zijn tenminste in een positie om te kunnen kiezen. Duizenden vaders in Nederland zijn dat niet, die zijn [samen met hun kinderen] veroordeeld tot een leven op afstand. Ik heb echter één verzoek. Voordat jullie Den Haag definitief verlaten, laat even een briefje achter voor de volgende Minister van Justitie; dat ie deze belachelijke ‘rechtsgang’ aanpast. Voor alle ontvaderde kinderen en alle moedige vaders die zielsveel van hun kinderen houden
Een reactie posten