vrijdag, juli 16, 2010

545. Filosoof Ger Groot over de huwelijksmythe (met als hamvraag van het Vaderkenniscentrum: 'Is het huwelijk nu politiek-maatschappelijk gezien een partnerdiade of een zorgtriade?')

Filosoof Ger Groot schreef als columnist in Trouw van 15 juli 2010 onder de titel “Waarom is het huwelijk zo onverwoestbaar?” een column over de huwelijksmythe. Hieronder een commentaar van het Vaderkenniscentrum.nl op deze column met als hamvraag aan filosoof Ger Groot: Zijn huwelijk en relatie nu politiek-maatschappelijk gezien een partnerdiade of een zorgtriade?

Zijn huwelijk en relatie nu een partnerdiade of een zorgtriade?
Het huwelijk is in Nederland nu vooral nog een mythe, gestoeld in persoonlijke wispelturigheid, stelt Ger Groot vast in zijn column “Waarom is het huwelijk zo onverwoestbaar?” in Trouw. Hij is niet tegen (echt)scheiding, maar huwelijk en relatie genieten wel te weinig politiek-maatschappelijke steun.

Vraag van het Vaderkenniscentrum.nl is dan welke politiek-maatschappelijke steun hij gewenst acht. Zijn dat de nu aangeboden huwelijks- en relatiecursussen van de Christen Unie en hun Minister van Jeugd en Gezin op het eendimensionale partnerniveau?

Of is het veel belangrijker dat huwelijk of relatie naast partnereenheid ook zorgeenheid zijn voor kinderen? Gebleken is immers dat kinderen in een intact gezin, of - na scheiding – bij gedeeld verblijf bij beide ouders, het beter doen dan kinderen die bij één ouder opgroeien. Vraagt dit dan niet om een herdefinitie van huwelijk en relatie als zorgtriade voor de kinderen en nieuwe politiek-maatschappelijke steun om althans die zorgtriade in stand te houden?
Zo ja, waaruit moet die nieuwe politiek-maatschappelijke steun dan bestaan? Het zou zeker interessant zijn om daarover van Ger Groot te vernemen.

Enkele verdere waarnemingen van Ger Groot in zijn column over de huwelijksmythe zijn:

Scheiding: Voor vrouwen een ‘duizelingwekkende nieuwe kans’, voor mannen verlies
Voor het antwoord op de vraag “Waarom het recht op echtscheiding voor mannen géén, en voor vrouwen wel, een ’duizelingwekkende nieuwe kans’ zou zijn” valt hij terug op de feiten en stelt vast dat: “Mannen bij een echtscheiding nog altijd de kans lopen zo goed als alles kwijt te raken: hun kinderen, hun huis en het leeuwendeel van hun inkomen. Dan bedenk je je wel tien keer.” En even verder stelt hij vast: “Echtscheiding geldt zo ongeveer als een bewijs van ontvoogding”. Echtscheiding leidt dus vooral tot een groot verlies van vaderschap.

Gebroken gezinnenbeleid in Nederland: Maatschappelijk politiek krijgt het huwelijk in Nederland (te) weinig steun
Wat betreft het aantal scheidingen - en vertrekkend vanuit de feiten dat in Nederland “slechts” één op de drie huwelijken strandt - stelt hij vervolgens vast dat dat eigenlijk “een wonder” mag heten, daar “aan het huwelijk inmiddels schier onmogelijke eisen worden gesteld, terwijl het almaar minder steun krijgt bij zijn pogingen zichzelf in stand te houden.” En even verder stelt hij aanvullend vast: “daartegenover kan het huwelijk alleen nog maar steunen op de kracht van de liefde, die – zoals bekend – een nogal wispelturig karakter heeft.” Het Nederlandse huwelijk berust nu dus vooral op wispelturigheid en krijgt (te) weinig politiek-maatschappelijke steun.

Is Ger Groot dan huwelijksgoeroe en is echtscheiding alleen een slechte zaak?
Nee zeker niet, want hij stelt vast dat “er ongetwijfeld huwelijkse situaties zijn die schreeuwen om ontbinding. Daar is de echtscheiding ooit voor in het leven geroepen en dat is een goede zaak.” Maar hij stelt daarnaast ook vast dat echtscheidingen door het ontbreken van politiek-maatschappelijke steun in Nederland inmiddels merendeels ook plaats vinden om heel andere en veel vagere redenen, een op de partner geprojecteerd persoonlijk soort ongenoegen. Redenen die mensen ook niet eens gelukkiger maken stelt hij daarbij vast: “Maar eerlijk gezegd heb ik mensen na hun scheiding maar zelden gelukkiger zien worden dan daarvóór. Geen ‘duurzame ontwrichting’ of ‘intolerable cruelty’ was dan de aanleiding tot die stap geweest, maar een vaag soort onbehagen dat in de eenzaamheid die daarop volgde alleen maar erger werd. Of dat mét de gedeelde boedel onverkort naar het volgende huwelijk werd meegenomen.”

Peter Tromp
Vaderkenniscentrum


Zie voor de volledige column van Ger Groot in Trouw:

Gerelateerde artikelen:

donderdag, juli 08, 2010

536. Boekenlijst over vaderschap

Voorlopige boekenlijst over vaderschap bijeengebracht door Rob van Altena en Peter Tromp.

Aanvullingen zijn van harte welkom ! (Graag in te zenden op het emailadres: secretariaat@vaderkenniscentrum.nl

© Paradiseranche, 2007 - Some dads are forced to read ...

A. Praktische boeken voor (aanstaande) vaders
Voorbeelden van (redelijk) geslaagde (enigszins) toegankelijke boeken over vaderschap:

Babymanagement voor mannen, Henk Hanssen (2009, 8e druk)
De 9 Maanden Gids voor Mannen, Henk Hanssen en Lonneke Kranendonk (2009)
De mooiste baby van de hele wereld, Martin Bril (2009, 4de druk)
Kleine Dagen, Bernard Dewulff (2009)
Papa, ik help je wel met opvoeden, Bart Bosch (2009)
Vaderschap voor beginners, John Verhoeven en Josee Busnel (2010, 16de druk)
Zwangerschapsboek voor mannen, Gerard Janssen (2010)

B. Boeken voor (gevorderde) vaders
Dochters!, Gerard Janssen (2009)
Vaderkoorts, heibel langs de lijn (over voetbalvaders), Martin Hendriksma (2010)
Sterke vaders, Hoe overleef ik het vaderschap?, Lars Anderson (2011)
Maar je krijgt er Wel Veel Voor Terug, Bastiaan Ragas (2011)
Vaders, hoe doen ze het toch? Martine Delfos en Gerard Janssen (Bert Bakker, 2011)

C. Kinderen aan het woord over de scheiding van hun ouders
Uit elkaar, Cornald Maas (2010)
Stiefkind, het overkomt je, Sandra Boer en Erica Theloosen (2010)

D. Mannen en vaderschap na scheiding
Voorlopige lijst van boeken, geschreven door een vader na een ongewilde (v)echtscheiding om de kinderen. Meest autobiografisch, soms uit zijn mond opgetekend door een schrijver of journalist(e). Na ongelijke strijd heeft de vader tenslotte meestal alle contact met de kinderen verloren, alleen bij uitzondering niet. Verzamelboeken, dus met meerdere vaderverhalen, zijn aangeduid met (v).

Mijn pappie is enkel een foto, Alain Teister (1975)
En toen zaten we met de brokken, Frank Onnen (1978)
13 mannen van tafel, Mireille Cottenjé (1978) (v)
Scheiden, en de kinderen dan, Erik P. Rijks (1984)
Omgang moet. Een rechtshistorisch onderzoek. Doctoraal scriptie, Erik P. Rijks, Uitgeverij Annex, Amsterdam (1988)
Echtscheiding als broodbeleg, Jacques Huinck (1990)
Notaris X, Paul Koeck (1990)
Omgangsonrecht, Tjerk Bakker (1994)
Ik wil mijn kinderen zien, Gerrit C. van Bijsterveld (1996)
De gescheiden man, Peter v.d.Wiel (1998)
Gescheiden!, Robert J. Blom (1999) (v)
Finale kwijting, Hans Dorrestijn (2000)
Chantana waar ben je?, Rob Reekers (2001)
Vaders bestaan niet, Maarten Legène (2004)
Gemist vaderschap, Emiel Smulders en Joep Zander (2006) (v)
Lone wolf of stille held .... jouw keuze, Raphael Creemers (2006)
Weg van Lila, Patrick van Rijn (2007)
Vaderstad, Patrick van Rijn (2009)
En de kinderen dan …, Victor Barlo (2009)
Vaderland. Het land waaruit niemand terugkeert, Herman Stevens (2010)
Verloren Kinderen. De onmogelijke strijd van een vader om zijn kinderen te mogen zien en zijn ontwikkeling tot een autoriteit op het gebied van scheiden en het PAS Syndroom.", Gerard Wouters (2011)
Echte Mannen Scheiden Niet (Poëziebundel), Rick De Leeuw & Erik Jan Harmens (2012)


E. Boeken voor nieuwe partners en stiefmoeders:
De stiefmoeder, Renate Dorrestein (2011)




F. Rampscheidingen
Geen sterveling weet, Gerard Roolschijn (2012)

G. Studie en onderzoek:
Vaders in soorten,
Een vader is meer dan 100 meesters. Versterken van vaderschap in Amsterdam, Red. Trees Pels, Susan Ketner, Pauline Naber, Verwey Jonker Instituut (2012)