720. Vrouwelijke partner van gescheiden vader schrijft aan Vaderkenniscentrum|SKO : ‘In een land als Nederland heeft een vader gewoon niets te vertellen.’

Toelichting vooraf:
Hieronder volgt de brief die de nieuwe vrouwelijke partner van een gescheiden vader aan Vaderkenniscentrum|SKO schreef over de omgang van haar partner als vader met zijn beide kinderen die bij moeder verblijven.

Daniëlle (*), de nieuwe partner van gescheiden vader Henk (*), beschrijft daarin wat Henk (*) als vader met een omgangsregeling met zijn beide kinderen (een zoontje en een dochter) bij de moeder van de kinderen overkomt. Daaruit blijkt dat er voor een gescheiden vader in Nederland eigenlijk nog steeds maar weinig verbeterd is.

Het verhaal is er een uit velen en de beschreven chicanes zijn voor Vaderkenniscentrum|SKO zeer herkenbaar als typerend voor de wijze waarop in Nederland veel gescheiden vaders tegemoet (kunnen) worden getreden door de moeders en ex-partners, die na een scheiding in het Nederlandse familierechtsysteem het hoofdverblijf over de kinderen hebben verkregen.

Op 15 februari 2011, schreef Daniëlle (*) het volgende aan Vaderkenniscentrum|SKO:

-----------------------------------------

Beste Peter (**),

Ik weet niet of wij ergens aan kunnen bijdragen, maar zal hierbij even aangeven waar wij mee zitten en te maken hebben.

Het gaat hier om de ex van mijn man en hun gezamenlijke twee kinderen. Wat onze grote frustratie in dit land is, is dat het een land voor moeders is. Zowel het rechtssysteem als scholen en andere instanties zijn alleen maar pro moeder. En als vader kan en mag je niets. Wij hebben te maken met een vrouw, die moeder is van twee kinderen, maar die in mijn ogen het woord moeder niet waard is. Nou denk je, dat is jullie kant van het verhaal. Maar hierbij geef ik een voorbeeld van hoe ze is.

De zoon zit op voetbal. Hij heeft niet echt een inspanning naar de sport, want hij traint maar een keer in de week. De andere keer wil hij spelen met vriendjes of iets anders. Dat hij op voetbal zit, is wederom door de moeder zo geregeld, en niet in overleg met de vader gegaan. Nu komt het. Vader heeft een beurs in Duitsland, en hierdoor haalt hij de kinderen niet vrijdagavond op maar zaterdagochtend. Op vrijdagavond om kwart over tien (geen tijd om te bellen) wordt er gebeld door de moeder. Ze spreekt de voicemail in dat de zoon wil voetballen en of de vader hem dan maar op haalt en met hem mee gaat naar de voetbal. Om tien over 12 heeft ze nog een sms gestuurd dat de vader nog niet had gereageerd en dat de zoon wil voetballen. Zaterdagochtend komt de vader aan de deur bij de moeder en daar staat de zoon in voetbalkleren. Vader zegt nog, gaat het wel door vanwege het weer. Moeder zegt ja. Vader stelt zoon de keus of voetballen of met de vader mee te gaan. Zijn dochter ziet hij trouwens geen eens. Die wordt blijkbaar weggehouden. Zoon kiest voetbal. Vader gaat naar huis terug. Weet wel dat dit een rit is van ruim 75 kilometer heen en 75 kilometer terug.

Nu denk je misschien, waarom gaat de vader niet mee naar het voetballen. Dit is wat er achter zat. De kinderen zijn naderhand zaterdagmiddag gebracht en hebben het werkelijke verhaal verteld.

De moeder heeft donderdag gevraagd aan de zoon, wil je voetballen. Wederom op vrijdag weer aan de zoon gevraagd wil je voetballen. Toen heeft ze pas gebeld om kwart over 10 naar de vader dat de zoon wil voetballen. Terwijl op teletekst om tien uur al stond dat het afgelast was. Daarna heeft ze om 10 over twaalf een sms gestuurd, omdat ze nog geen reactie had gehad. Die zelfde avond is er om elf uur op de site van de voetbalvereniging gezet dat alles is afgelast. Zaterdagochtend vraagt de zoon nog aan de moeder gaat het wel door. Ja, zegt ze. Want ze had nog op de site gekeken. Ze laat de zoon zijn voetbalkleren aan trekken en laat hem klaar staan bij de deur voor zijn vader. Die hem op dat moment een keus voorlegt.

Het hele verhaal is dus in scene gezet door een moeder die het woord moeder niet waard is. En dit is maar een voorbeeld zo hebben we er nog meer. Maar je kunt als vader niets. Ja, een rechtszaak aanspannen, en een berg geld (geld wat we ook niet hebben) kwijt zijn, en er nog niet mee opschieten. Want in dit land ben je als moeder zo machtig. Terwijl er juist moet gekeken worden naar de situatie en niet bij voorbaat de moeder het voordeel van de twijfel geven.

Want waar het om gaat is dat van de gemiddeld 30 dagen die een maand heeft de kinderen er 26 dagen bij hun moeder zijn en maar 4 bij hun vader. En deze 4 dagen is ze zo aan het verpesten elke keer, dat de kinderen onderhand niet meer willen komen. Uitgerekend in die 4 dagen dat de kinderen bij hun vader zijn plant de moeder zonder overleg activiteiten in voor de kinderen. Want als de kinderen bij hun vader zijn, wil je als vader dat ze ook zelf iets (kunnen) opbouwen. En contacten opdoen. Dus hadden we die zaterdag, waarop dit heeft plaats gevonden, voor de kinderen al geregeld om met vriendjes te spelen. En dat ging nou ook weer niet door alleen maar omdat de moeder de vader wil pesten of dat ze gewoon wil laten zien wat ze voor macht heeft over de kinderen ten over staan van de vader.

Het gaat er daarbij niet om dat de vader niet naar het voetbal wil. Dat is niet zo, als de moeder wat meer overleg had gehad en dat je ziet dat de zoon ook echt heel graag wil voetballen dan had je als vader natuurlijk geprobeerd om in het belang van je kind af en toe wel met hem naar de voetbal te gaan. We hebben natuurlijk ook met een grote afstand te maken tussen ons en waar de kinderen voornamelijk verblijven. Het is dus geen onwil van de vader en zeker niet om de moeder dwars te zitten. Maar wij hebben al zoveel gedaan in het verleden in het belang van de kinderen, dat het een keer ophoud als de moeder continue een beslag wil leggen op de paar dagen die de kinderen bij vader zijn. Ze zou juist blij moeten zijn dat ze bij vader het naar de zin hebben. Maar nee, deze moeder (een te groot woord voor haar) niet.

Ik heb er weleens over nagedacht om het allemaal op te schrijven en wie weet of iemand er een boek van wil maken en publiceren. Dit om mijn ervaringen kenbaar te maken en wie weet wordt er dan een keer wat gedaan door instanties. Maar eigenlijk ben ik nu op een punt dat ik nergens meer vertrouwen in hebt. En dat is heel erg. Want in deze situatie zijn geen winnaars alleen maar verliezers. Want ook al denkt de moeder hiermee een punt te maken. Zij is niet gelukkig. De kinderen krijgen steeds meer psychische klachten en zullen niet opgroeien als stabiele volwassenen. En de vader verliest zijn kinderen en hoopt dat als ze ouder zijn in gaan zien dat hun vader altijd eerlijk is geweest en alles heeft gedaan wat in zijn vermogen was om te zorgen dat het goed ging met de kinderen. Hij kan zich zelf in de spiegel aan kijken en zeggen dat hij over de moeder nog nooit iets kwaads heeft gezegd. Aan de andere kant kunnen ze dat niet zeggen.

Dus, dit is een beetje waarom we moedeloos worden van de situatie voor gescheiden vaders en de berichtgeving daarover. Er komt alleen maar informatie voorbij. Maar er verandert nooit eens iets concreets. En ook nooit eens iets positiefs met betrekking tot de positie van de gescheiden vader in onze samenleving.

Met vriendelijke groeten,

Daniëlle (*)


(*) De in de tekst gebruikte namen zijn wegens de privacy gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie van deze website. Betrokkene gaf toestemming voor geanonimiseerde plaatsing van hun verdrietige ervaringen op de website van Vaderkenniscentrum|SKO.
(**) Peter Tromp is vrijwilliger/coördinator en luisterend oor van Vaderkenniscentrum|SKO

Nawoord
Wilt u ook uw ervaringen met de omgangsregeling met de kinderen bij hun moeder (of soms ook de vader) beschrijven? Schrijf ons dan op emailadres vaderkenniscentrum{at}gmail.com o.v.v. 'Mijn omgangservaringen voor de website van Vaderkenniscentrum|SKO'.

Beide ouders doen ertoe voor kinderen, ook na een scheiding. Uit de onderzoeksliteratuur blijkt onomstotelijk dat ook vaders voor hun kinderen erg belangrijk zijn, maar gescheiden vaders worden in het Nederlandse familierechtsysteem rechteloos en machteloos gemaakt om een zinvolle en betekenisvolle relatie met hun kinderen te kunnen onderhouden. Eindeloze en verdrietig makende chicanes door de moeder waarbij de kinderen verblijven zijn vaak hun deel.

Veel Nederlanders begrijpen echter vaak maar weinig van de vele problemen, de veelal vruchteloze (en ook geld verslindende) pogingen en de opofferingen en grote moeite die gescheiden vaders zich ondanks of dankzij het falende Nederlandse familierechtsysteem (moeten) getroosten om er toch - en soms maar voor een paar luttele en voor echt vaderschap ontluisterende toegemeten en steeds wisselende uurtjes in zo'n jeugdzorghok dat tegenwoordig 'omgangshuis' heet - te kunnen zijn voor hun kinderen die na een scheiding bij de omgangsfrustrerende moeder en ex-partner verblijven. Het onttrekt zich aan hun oog, is de ver van mijn bed show, of er wordt juist in stilte geleden en vaak niet over gesproken uit angst om het niet nog erger te maken.

Daarom is het belangrijk dat u wel schrijft over wat u overkomt bij uw inspanningen om er voor uw kinderen te kunnen zijn en de ervaringen die u daarbij opdoet, zodat anderen beter kunnen begrijpen dat hier nu ook eindelijk echt iets aan gedaan moet worden. Vaders doen ertoe. Echt!!